Yeni biri...

Altıncı sınıfların son dersi olan KSKS dersi bittiğinde profesör Matthews çocuklara dışarı çıkabileceklerini söyledi. Derse ilgisiz gibi görünen Samuel bazı yerlerinden parçalanmış ve eskimiş kitabının ve defterinin kapağını kapatıp çantasına koydu. Çantasının fermuarını kapattı ve giydi. Masasının üstündeki asayı aldı ve ayağa kalkıp önündeki parçalanmış insan boyutundaki kuklaya doğrulttu ve "Reparo" diye mırıldandı. Kuklanın parçalanmış parçaları havaya kalktı ve asanın ucundan çıkan parlak mavi ışığı takip ederek kuklanın parçalanmış yerleriyle birleşti. Kukla eskisi gibi hasar almamış haldeydi. Samuel, yavaş yavaş ilerleyerek dersliğin eski kapısını aralayıp kendisini kalabalık koridora attı. Öğrencilere çarpa çarpa koridorun sonuna geldi ve dışarı çıktı. Dışarıda rüzgar şiddetliydi ve hava bulutlu olduğundan etraf hafiften karanlıktı. Okulun girişindeki köprüden geçtikten sonra ıslak çimlerden ilerleyerek göl kenarına gitti...

Göl kenarına giden yokuştan aşağı inerken gölün kokusunu içine çekmek harika bir duyguydu Samuel için. Etrafta pek öğrenci yoktu çünkü yağmurlu hava herkesin hoşuna gitmiyordu. Uzaktan Şamarcı Söğüt'ün huysuz huysuz sallanmaya başladığını gördü. Sanırım Samuel'in geldiğini anlamıştı ve şimdiden huysuzlanmaya başlamıştı bile. Samuel geçen senelerde hem kendisine, hem de ağaca sırf dikkatsizliğinden dolayı fazla büyük zararlar vermişti. Gölün yanına vardı ve her zaman altına yattı eski ağacın yanına gitti. Çantasını çıkardı ve ağacın gövdesine bir yastık gibi dayadı. İçinden bir sandviç çıkardı ve başını çantaya dayayıp gölü seyretmeye başladı. Sandviçinden bir ısırık aldı ve sandviç ağzına dağılırken kendini bir düşünce selinin üstüne bıraktı...

RP Out: Gelecek Var

Girdiği dersten en ufak bir şey bile anlamamıştı tek yapmadığı Profesörün söylediği her şeye kafa sallamaktı. Beyninin içi o kadar fazla düşünce ile doluydu ki araya bir yere dersleri sıkıştırmak kesinlikle imkansızdı. Bazen içinden daha başıma neler gelecek ve ben bunları hak etmek için ne yaptım diyordu. ikizi ile Dean'in sevgili olması zaten ikizinin onunla uğraşı üstüne şimdi de karanlık lord tüm bunlarla nasıl baş edebilecekti artık kendi bile bilmiyordu. Hayatın da şu an tek iyi şey Dean in verdiği destekti yani onunla konuşmamış olsa çoktan ölmeyi kafasına koymuşken kendini yok ederdi. Ama Dean e bir kere söz vermişti ve o sözünden asla geri dönemezdi. Bu söz bir nevi dostluklarının bir kuralı gibi bir şeydi. Söz veren kişi asla durum ne olursa olsun geri adım atmaz ve o sözü yerine getirmek için her şey yapardı. Scarlett'ın içinde bulunduğu durum da işte bundan ibaretti. Bir yandan artık kendini o kadar güçsüz ve çaresiz hissederken diğer yandan verdiği söz le ayakta kalmaya çalışıyordu. Bu işte ne kadar başarılı olduğu ise tartışılırdı çünkü hala dışarıdan bakıldığında bir ölüden farksız görünüyordu. Belki de formasının içinde böyle görünüyordu kim bilir. Ders bittiğin de yapacağı ilk iş bu formadan kurtulmak olacaktı. Bir süre tüm bu düşüncelerden uzaklaşıp kendini derse vermeye çalıştı sırasında daha dik bir şekilde oturarak ama sonrasında elini başına dayayıp geçen her saniye biraz daha masasına doğru yakınlaşmaya başlamıştı ve tabi çok geçmeden masaya koyduğu kolunun üzerine kafasını koydu. Profesörün söylediği her kelime onun için bir aninden farksızdı şu an ve neredeyse uykuya dalmak üzereydi ki Profesör dersin bittiğini söyleyip onlara ödevlerini vermişti. Eline aldığı kalemi ile kitabının bir köşesine ödevini not ettikten sonra yavaşça sırasından kalktı. Ödevi yapıp yapmayacağından bile emin değildi ama işte not alma gereği duymuştu. Sınıftan ayrılışı ile birlikte uzun koridorda merdivenlere doğru ilerledi bir an önce odasına gitmek için sabırsızlanıyordu bunu da hızlı adımları ile belli ediyordu zaten ve sonunda çok geçmeden odasına varmıştı.

Odasına girer girmez yaptığı ilk iş elinde ki kitapları yatağının üzerine fırlamak oldu ve hemen sonrasında dolabının gizli bölmesinden ki kan dolu şişeyi alarak şişenin tamamını içti. Henüz ikizi ortalıklarda yokken yapacağı her şeyi yapıp bir an önce ona yakalanmadan odadan ayrılmalıydı. Çünkü çok iyi biliyordu ki eğer ona yakalanırsa aralarında tartışma çıkacak ve bu tartışma zaten yeterince yıpratılmış sinirlerini daha fazla yıpratacaktı. Üstelik tamda söze sıkı sıkıya tutunup kendini iyi hissetmek için bir şeyler yapmaya karar vermişken bu hiç iyi olmazdı. Hemen dolabını açtı ve içersin den siyah elbisesini aldıktan hemen sonra üzerindekiler den kurtularak kıyafeti üzerine geçirdi. Sonrasında aynanın önüne geçip yüzünü inceledi gerçekten de yaşayan bir ölüye benziyordu bun değiştirmek için bir şeyler yapması gerekiyordu ilk önce saçını düzeltti ve hemen sonrasında yüzüne hafif ama etkili bir makyaj yaptı. Tüm bunları yaparken o kadar hızlı hareket ediyordu ki bu da kan içmenin onu nasıl etkilediğini gösteriyordu. Artık tamamen hazırdı odadan ayrılmak için son olarak üzerine üşümeyecek olmasına rağmen ceket almıştı. Havanın nasıl olduğunu bile bilmiyordu ama eğer hava soğuksa herkese evet ben bir vampirim ve üşüme duygum yok diyemeyeceği için böyle davranışlarda bulunması gerekiyordu işte. Odasından ayrılırken kendine son bir kez aynada baktı ve odasından ayrıldı. Hemen bahçeye çıkmıştı. Bir süre sadece temiz havada yalnız başına yürüyerek kafasını dağıtmak istiyordu aslında dean in yanına gitmeyi düşünmüştü ama sonrasında kız arkadaşı olan ikizi ile birlikte olabileceği geldiği için vazgeçmişti. Zaten bazen yalnız kalmak kafa toplamak için daha iyi bir yöntemdi. Bahçe de turlarken gözünü gök yüzüne dikti, gökyüzü tamamen kara bulutlarda kaplıydı muhtemelen yağmur yağacaktı ve Scarlett'ın en çok sevdiği şeylerden biriydi yağmurda yürüyüş. Yağmurun yağmaya başlamasıyla bahçe bir anda boşalmaya başlamıştı, öğrencilerin çoğu hızla Hogwart'a gidiyorlardı. Tabi onun gibi yağmuru seven bir kaç kişi dışında.

Bahçedeki uzun yürüyüşü göl kenarında son bulmuştu. Bahçede en sevdiği ağaçlardan biri gölün kenarında bulunuyordu. Oraya doğru yağmurun altında koşarken ağacın altında bir başka kişiyi gördüğünde yüzü asılmıştı. Ama yapacak bir şeyi yoktu şu an belkide en son istediği şey biriyle kavga etmekti. Bu yüzden ağaca doğru yavaş adımlarla ilerledi ve çocuğun ağaca yaslandığı kısmın tam arkasına geçti. Ağacın dibine oturduktan sonra sırtını ağaca dayadı. Yağmurun altında o kadar uzun süre yürümüştü ki saçları sırılsıklam olmuştu. Saçlarını öne aldıktan sonra suyunu sıktı ve yağan yağmuru sessizce izlemeye başladı.

Aklından geçirdiği şeyler pek kendisi hakkında değildi. Tüm büyücülerin tekrardan bir olduğu ve kimsenin bunu bozmadığı bir dünyaydı. Sihir bakanlığı tekrardan birleşmiş ve bunu bozmaya çalışan kimse yoktu düşüncelerinde. Bunun için neler yapabilirim diye soruyordu kendisine Samuel. Ne yapabilirdi ki gerçekten? O sadece bir öğrenciydi ve yetişkin, güçlü, olgun bir büyücü olmak için önünde çok uzun bir yol vardı. Bunları düşünürken sandviçinin son parçasını ağzına attı ve çöpünü bir top haline getirip çantasının bir bölgesine onu yerleştirdi. Bir anda gök gürültüsüyle beraber yağmur yağmaya başlamıştı. Yağmur çiseleyerek değil, sağanak olarak başladığından etraftaki az olan öğrencilerden sadece bir tanesi kalmıştı; Samuel. Birkaç saniye içerisinde üstlerindeki kıyafetleri ıslanan öğrenciler yağmurdan, sadece sudan neden bu kadar çok korkuyorlardı ki? Sadece yağmurdu bu. En azından Samuel'in düşünceleri böyleydi. Öğrencilerin yokluğuyla rahatlayacağını düşünen Samuel, elini sol cebine attı ve göle düşen yağmur damlalarını izlemeye başladı. Arkadan gelen ses hala bir öğrencinin orda olduğunun göstergesiydi. Sağ eliyle saçını düzleştirdikten sonra öylece durdu ve düşünmeye devam etti. Gelen öğrenci nedense tamda Samuel'in olduğu ağaca yaslandı ve öylece yağmuru izlemeye başladı. Samuel öğrenciye göz ucuyla baktığında bir kız olduğunu fark etti. Üstünde Hogwarts'ın formalarından biri yoktu. Şık, siyah bir elbise vardı ve kızın üstüne tam oturmuştu. Samuel önüne döndü ve yağmuru tekrardan izlemeye başladı. Bir süre sessizlikten sonra Samuel arkasını dönmeden soğuk bir sesle "Selam." dedi. Kızdan cevap beklerken yağmuru izlemeye devam etti.

Etrafta yağmur damlalarının sesi dışın da tek bir ses bile yoktu bu durum ise gerçek anlamda rahatlamasına yardımcı oluyordu. Yağmur damlaların o rahatlatan melodisine kendini teslim edipgözlerini kapattı ama yine de fazla serbest bırakamıyordu kendini çünkü böyle zamanlar da hep bir şeyler düşünürdü ve bu düşünceler hepte aklına getirmekten hoşlanmadığı gerçekler olurdu. Düşünceleri uzak tutmak içinse kendini sıkıyordu bu da her ne kadar rahatladığı düşünse de aslında pekte rahat olmadığı gerçeğini yüzüne vuruyordu. Gerçekler den kaçmaya çalışırken gerçeklerin ortasına çekilmek ne kadar da çaresiz ve acınası bir durumdu. İçin de sakladığı zavallıya dönüşüyormuş gibi hissediyordu kendini yeniden. Geceler boyu ağlayan ikizinden ölesiye korkan ailesine karşı gelmek yerine her denilene kafa sallayan bir zavallı. İşte geçmişinde böyle biriydi Scarlett ama geçen zaman içinde öğrendikleri ve yaşadıkları onu değiştirmişti bir çeşit olgunlaşmış da denilebilirdi artık sessiz kalmak yerine konuşan ve ikizi ile kapışmaktan kaçınmayan biri olmuştu. Hatta güçlü olduğu bile söylenebilirdi ya da sadece öyle görünürdü ama son olayların üzerinde yarattığı etki belki de bir insanın kaçamayacağı tek şey olan kendine yakalanmasını sağlamıştı ve o zavallıdan bile kurtaracak gücü kendinde bulamıyordu. Kafa karıştı ki onca düşünce beynini zorluyordu ki şu an onu rahatlatan yağmurun melodisini bile artık duyamıyordu. Duyduğu tek şet düşünceler ve onların kafasının içinde ki yankıları... İçten içe çığlıklar atıyordu belki de şu an Dean in yanın da olmak istiyordu, biliyordu eğer o yanın da olursa daha güçlü hissederdi kendini ve onun desteği ile tekrar ayağa kalkabilirdi. Ama hayatını daha ne kadar bir başka insana dayayarak yaşayabilirdi ki bir insan üstelik o insan bile sayılmazdı. O bir vampirdi rahatlıkla duygularını kontrol edebilmesi gereken ve sadece istediği şekilde hissedebilen biri olmalıydı. Ama daha kan sorununa bile bir çözüm bulamamıştı duygular ise belki de en savunmasızlığını temsil ediyordu. İçinde ki küçük cılız bir ses ise " Düşündüğünden daha güçlüsün Scarlett kendini şimdi bırakırsan zaten bir ölü olacaksın şimdi gözlerini aç ve beynini boşalt" diyordu. Sesin cılızlığı nedeniyle onu anlaması o kadar uzun zaman almıştı ki ama duyduğun da birden gözlerini açtı, tekrar yağmur damlalarının sesini duyabiliyordu, yüzünde ki anlamsız surat ifadesiyle gök yüzüne bakmaya başladı. Bulutlar o kadar fazlaydı ki bu yağmurun daha uzun süreceği anlamına geliyordu zaten yağmurun durmasını da asla istemiyordu.

Yağmur seslerini arasında ağacın diğer tarafına uzanan çocuğun sesini duydu ve ilk önce tam olarak ne söylediğini bile anlamamıştı hala kafasını boşaltmaya çalışırken ama bir kaç saniye sonra ne söylediği anladığında çocuğa baktı. Üzerinde ki formadan hangi binadan olduğunu anlamak oldukça kolaydı bir süre bekledikten sonra " Selam Gryffindorlu " dedi böyle demişti çünkü çocuğu tanımıyordu.

Arkadan gelen ses ile kafasını hafif sola eğdi ve kıza göz ucuyla baktı. Pek arkadaş canlısı gibi görünmüyordu fakat Samuel'e göre hoş bir görünümü vardı bunu söylerken. Kızın bu cümleyi söyleyiş tarzına göre Gryffindorlu olmayacağını anlamıştı Samuel. Bunu tahmin etmek çok zor değildi çünkü altı senedir Hogwarts'ta olan Samuel kızı bir kez dahi ortak salonda görmemişti. Kızın yüzüne dikkatlice bakınca bolca makyaj sürdüğü anlaşılıyordu. Samuel kızın böyle birşeye gereksinim duymasını saçma bulmuştu. Konuşmaya devam etti aklından geçen basit bir soruyla; "Adını öğrenebilir miyim?"

Çocuğa verdiği selam soğuk ve bir o kadar da itici bir şekildeydi. Neden böyle davranmıştı ki tamam çocuğu gerçekten tanımıyordu ama yine de bu kadar soğuk ve mesafeli konuşmasının ne anlamı vardı ki. Belki sokakta her hangi bir yerde karşılaşmış olsalar bu yaptığı gayet mantıklı olabilirdi ama şimdi okulun için de onun da bir büyücü olduğunu bile bile sıcak bir selam vermesi belki de aralarında yeni bir arkadaşlığın başlamasını sağlayabilirdi. Tabi durum böyle olsaydı ama az önce verdiği selam sadece bana bulaşma ve hemen uzaklaş demekle aynı şekildeydi. Kafasında bu düşünceler oluşmaya başlamışken aslında düşünmemesi gerektiğini anladığı an hepsini bir kenara fırlattı. Yani çocuğun tepkisi ve ona kızıp gitmesi umurunday mıydı tabi ki de hayır. Onun şu an istediği tek şey verdiği yeni kararı uygulamaya geçmek ve herkese aslında ne kadar güçlü olduğunu göstermekti hepsi bu. Kısa süre sonra başını başka bir yöne çevirip tekrar yağmuru izlemeye başlamıştı çocuk sanki hiç burada yokmuş gibi davranıyordu ta ki çocuk konuşana kadar. Sorduğu soruya nasıl bir cevap vermeliydi bilmiyordu sadece adını söylemek az önce ki selamın yanın da o kadar cici kalacaktı ki artık cici kız olmak istemediğinden bu soruyu farklı bir şekilde yanıt vermeyi uygun görmüştü. Ama bundan önce yerinden kalkarak çocuğun yanına doğru ilerledi. Bir süre ona göz attı oldukça iyi bir tipi vardı yüzünü de tam olarak görmüşken onu daha önce sınıfında görmediğinden artık emindi üstelik üst sınıf birine de benziyordu. " Demek siz arkadaş canlısı Gryffindorlulardan birisiniz tanışmak istediğinize göre heyse ben Scarlett peki senin adın ne" dedi.

Kızın cevabından sonra kendisine karşı soğuk davranmaya çalıştığı anlaşılıyordu. Böyle yaptığına göre bir Slytherinli olabilirdi. Sam o an aklında kızı tersleyip oradan gitmeyi kurguladı fakat orada kalmayı tercih etti. Bunun nedeni Scarlett Samuel'e çok yakın birini hatırlatıyordu. Scarlett ona eski bir kız arkadaşını hatırlatıyordu bu tavırlarıyla. Elizabeth'in yaptığı şeyler ve çıkardığı olaylardan dolayı ilişkisini onunla büyük bir kavgayla bitirdi. Samuel kendisine göre yaptığı hatayı kısa bir süre sonra anladı ve bunu telafi etmek için birşeyler düşünmeye başlamıştı bile. Her yaptığı şey başarısızlıkla sonuçlanıyordu çünkü Samuel'in hatası kendisi için kabul edilemeyecek bir hataydı. Samuel hatasını şimdiye kadar unutsada Elizabeth'i düşünmeden edememişti hiç. Aslında Samuel o olayda neler olduğunu tam olarak hatırlamıyordu bile fakat hata yaptığını düşünmesinin sebebi Elizabeth'i harika biri olarak tanımlamasıydı. Anılarından sıyrılıp olaya geri döndü fakat Elizabeth'i düşünmeye devam ediyordu. Belkide Scarlett onun için Elizabeth'in yerini tutabilirdi. Fakat Scarlett ile Elizabeth'in her özelliği aynı olmayacaktı. Bu Samuel'i endişelendirsede Scarlett görünüşü ve tavırlarıyla Samuel'i istemeden tavlamıştı bile. Kızın kendisini terslemeye çalışmasından pek hoşnut olmasada pek aldırmadı ve Elizabeth ile ilk tanıştığında yaptığı gibi Scarlett'ıda tersleyecekti. Elizabeth'in Samuel'e ilgi duymasının sebeplerinden biride buydu Samuel'e göre. Belki Scarlett'ta da işe yarardı... Gözleri dolmaya başlamıştı Samuel'in. Kendisini toparlamaya çalıştı ve biraz kısık bir sesle;
"Gryffindorluları terslediğine göre sen uyuz ve kendini beğenmiş bir Slytherin'sin. Bu arada adımı pek merak etmesende söylemek istiyorum; Adım Samuel ama arkadaşlarım çoğunlukla Sam diye seslenir." dedi.

Arkadaş canlısı gryffindorlu kulağa ne kadar da insancıl geliyordu. Ama çocukta asıl gördüğü şeyin insanlıkla pekte alakası yoktu. Tamam o kesinlikle bir insandı kokusundan bunu anlayabiliyordu. Bu da buradaki tek yaratığın kendisi olduğunu gösteriyordu zaten. Ama işte bir şey onu diğer insanlardan ayırmasına neden oluyordu şimdilik nedenini anlamamış olsa da bu konuşma devam ettiği sürece bir yerlerde mutlaka fark edecek olmalıydı. Birden aklına çocuğun kendisinden büyük olduğu kısım geldi büyüklük bir vampir için pekte önemli değildi aslında sonuçta hiç bir zaman şimdiki halinden bir adım öteye gidemeyecekti. Her zaman bu haliyle görünecekti. Asıl sorun onun bir üst sınıf olmasıydı eğer çocuğun canını sıkmaya başlar ve buna bir son vermezse aralarından çıkacak bir kavgayla çocuğun onun bilmediği bir büyüyle ona sardırması sonucu ne yapardı bilmiyordu. Tabi bildiği bir şey vardı o da vampir güçlerini kullanmak çocuk asasını ona doğrultsa bile gözle görülmeyecek hızı onu alt etmesi konusunda en büyük yardımcı olacaktı tabi beraberinde bir dolu sorunda getirecekti. O bir vampir olduğunu öğrenecek ve vampir güçlerini kullandığını bir profesöre söylerse işte o zaman gerçekten başı belada olacaktı. Yine de buradan bir çıkış yolu bulabilirdi o da ilk asayı onun doğrultması sonucunda sadece kendini koruyan güçsüz bir alt sınıf öğrenci olduğuyla ilgili kısımdı. Gerçi bu yalandı ama yine de Profesörleri bir şekilde ikna edebilirdi. Sonuçta ikna kabiliyeti ailesinin en büyük özelliklerinden biriydi her ne kadar bu özelliği her zaman gizli tutsa da artık yarattığı bu değişimde asla geri adım atmayacaktı bunda kesinlikle kararlıydı.

Garip düşünceler ve verdiği değişimin onda getirdiği farklılıkları düşünürken çocuk konuşmaya başladığında yüzüne bakarak onu dinlemeye başladı. Ama ilk gözüne takılan şey konuşması değil gözlerindeki farklılıktı. Gözlerini dolmaya başlamıştı o düşüncelerle kafasını yorarken ne olmuştu da çocuk bir anda böyle olmuştu. Her neyse diyerek bu durumu geçiştirdi zaten umurunda da değildi. Çocuk kısık sesle kurduğu cümlelere karşılık sinsi bir bakış attıktan sonra " Arkadaş canlısı olmanın yanında birde çok bilmiş bir Gryffindorlusun öyle mi evet haklısın ben bir Slytherin'im tak katılmadığım taraf kendini beğenmiş kısmı tamam çoğumuz öyle olabilir ama istisnalar her zaman her konuda vardır. Ayrıca adını merak etmediğim kısmı da doğru ama yinede sana Sam dememe izin vermezsin her halde Samuel " dedi.

Kızın cevabında sinsilik sezmişti Sam. Kızın sinsi bakışları Sam'in hoşuna gitmişti. Aynı zamanda kendisini genellemeden ayırması Sam'in eski kız arkadaşı olan Elizabeth'in bir özelliğine daha uyuyordu. Bu Sam'i mutlu ettiğinden dolayı kendisini toparlaması fazla uzun sürmedi. Göz yaşları bir anda yok olmuştu sanki. Neredeyse sırıtacaktı fakat sırıtmak yerine sinsi bir gülücük kondurdu yüzüne. Scarlett'ın şu ana kadar gördüğü tüm özellikleri Elizabeth'e uyuyordu. Fakat Sam biliyorduki Scarlett'ın sadece Elizabeth'e benzerlikleri yetmezdi. Başka özellikleriylede etkilemeliydi Sam'i. Çünkü Sam'in Scarlett'tan hoşlanmasını sağlayan Elizabeth'ti bir nevi fakat eski kız arkadaşına olan tutkuları yüzünden Scarlett'a direkman bağlanmak mantıksızdı. Artık cevap vermenin zamanı geldi diye düşündü, Elini cebine attı, yüzü bir anda iyice sinsileşti, bilgiç bir tavır aldı ve sözlerine şu şekilde başladı; "Biriyle tanışırken onun özelliklerini özelden genele değil, genelden özele düşünürüm. Ondan dolayı seni bir slyherinli var saydığımdan dolayı senin özelliklerini değil, sltherinlilerin özelliklerini saydım. Bazılarının doğru çıkmayacağını biliyordum ve öylede oldu. Ve evet, kesinlikle çok bilmiş bir Gryffindorluyum. Zaten şu an söylediklerimdende bunu çıkartabilirsin. Fakat kabul etmelisinki sendede biraz bu var. Bu arada unutmadan söylemek istiyorum; Seni şimdiden sevmeye başladım Scarlett. İstersen bana Sam diyebilirsin."

Sözlerinin ardından Samuel'de ki değişimi hemen anlamıştı. Bunun nedeni belki vampirlere özgü duyuları ya da iyi bir gözlemci olduğundan kaynaklı olabilirdi. Sonuç olarak değişimi sadece anlık bir zamanda fark etmişti. Artık onun gözlerinden hüzünlü bir bakış yoktu ve tabi gözlerinde doluluk şu an sadece yüzünde bir sinsilik vardı. Bu sinsilik gerçekten hoşuna gitmişti ama bununla birlikte bir ikileme düşmemiş de değildi çünkü sinsilikten belki de korkması gerekirdi çünkü o hala arkadaşı değildi ve arkadaşı olmayan herkes onun potansiyel düşmanı sayılırdı. Zaten yalnız olmasının bir nedeni de bu değil miydi. Ama yine de korkmaya başlamıyordu aksine kendini hoşlanma duygusuna kaptırmıştı bir anda evet ondan hoşlanmıştı. aklına nedense bir anda Dean geldi. Dean hayatında en önemli erkekti ve tabi sonsuza kadar sahibi olduğu en iyi dostu. Onun dışında hiç bir erkeği kendine yakın hissetmemişti. Bunun bir nedeni başka bir erkeğe ihtiyacı olmadığındandı belki kim bilir ama şu an Dean'in yokluğunu hissetmiyor değildi. İkizi ile sevgili olduklarından beri onu gördüğü saatler azalmıştı ve bu durumdan her ne kadar rahatsız olmuyor gibi görünse de aslında içten içe onu özlediği zamanları düşününce bu durum onu rahatsız ediyordu. Ama bir şekilde arkadaşının hayır dostunun mutlu olduğunu bilmek de tüm bu etkileri üzerinden kaldırıyordu. Bir anda onu yine özlemeye başlamıştı ama şimdi muhtemelen ikizi ile flört ediyor olmalıydı. Onu aklından uzaklaştırarak yine karşısında ki bir diğer erkeğe Samuel'e yoğunlaştı. Yüzünden hala sinsi gülümsemesi ile ona bakıyordu. Konuşmaya başlayıp bitirdiği ana kadar ona bakmayı sürdürdü. Cümlesini tamamladığında kendini onun gözlerini içine bakarken buldu bunu farkında olmadan yapmıştı nedenini bile anlamadan ve şu an sanki bir şey onu engelliyordu. Sadece ona bakmasını sağlıyor bir nevi onu bunu yapmaya zorluyordu.

Bir kaç saniyenin sonunda gözlerini ondan ayırdığında dediklerine bir yanıt vermesi gerektiğini anımsadı. " Evet çok bilmişsin ve bu bilmişliğin yanında kendini beğenmişliğini de çok güzel özetliyorsun. Beni sevmene gelince birini sevmek için fazla acele etmiyor musun? Üstelik sen sana Sam dememi istesen bile henüz sana Sam diyecek kadar kendime yakın görmüyorum" dedi.