Fırtına öncesi sessizlik

Gecenin geç saatleriydi. İsabelden güç bela kurtulmuştu ve sinirleri tepesindeydi. Kız tamamen kâbus gibi bir şeydi. O ve entrikaları… Kız kesinlikle ne zaman nerede duracağını bilmiyordu. Derin bir nefes aldı. Sonunda okulun bahçesine çıkmıştı ve isabelden de bu geceliğine de olsa kurtulmuştu. Dersleri ve stacy’le scarett yetmiyormuş gibi birde haftanın her günü isabelle uğraşmak kesinlikle insanı çileden çıkartıyordu. Onu birçok kez öldürmeye kalkmıştı tamam genel olarak son anda vicdanına ve mantığına yenilip boynunu kırmaktan son anda vazgeçse de genel olarak onu kötü hırpalıyordu. Başka biri olsa şimdiye kadar çoktan dean’la uğraşmaktan vazgeçerdi. İsabel’in inatçılığını ve aptal cesaretinin nedenini bir tülü anlayamıyordu. Neden okuldaki diğer insanlarla uğraşıp dean’ı rahat bırakmıyordu. Birçok kez kendisini öldürmeye kalkan biriyle niye ısrarla uğraşırdı ki… Üstelik dean’ın sinirden gözü döndüğünde gözünün hiçbir şey görmediğini en iyi o biliyordu. Bunu çoğu kez görmüştü. Dean’ın arkadaşlarına sataştığında, Scarlett’la uğraştığında sürekli dean’ın her işine karışmaya kalktığında defalarca ama defalarca dean’ın öfkelendiğinde ondan daha acımasız ve kötü biri olduğunu görmüştü. Bunu bildiği halde niye hala ısrarla dean’la uğraşıyordu ki ondan uzak durması için dean’ın illa onun boynunu kırarak onu öldürmesi mi gerekiyordu. Başka türlü dean’la uğraşmaması gerektiğini öğrenemeyecek miydi?

Rüzgârın yüzüne sert bir şekilde çarpmasıyla kendine geldi. Bir müddet nereye gideceğini bilmeden öylece bahçede yürüdükten sonra ona huzur veren tek yere göl kenarına gitmeye karar verdi. Gecenin bu saatinde kimse olmazdı buda biraz dinlendikten ve kafa dinledikten sonra ve oda tüm gün İsabel yüzünden bir türlü okuyamadığı ders kitaplarına göz gezdirebileceği anlamına geliyordu. Genel olarak birkaç saat uykuyla idare edebildiğini göz önünde bulundurunca dinlenmek içinde ders kitaplarına göz gezdirmek içinde yeterince fazla vakti olacaktı. Uzun bir yürüyüşün ardından sonunda göl kenarına gelmişti. Adımlarını yavaşlatarak yürümeye devam etti. Gece, sessizlik, göl, tüm ihtişamıyla parlayan ay ve yıldızlar… İnsana gerçekten huzur veriyordu. Yüzünde hafif bir gülümseme oluşmuştu ister istemez… Kısa süre yürüdükten sonra gözüne kestirdiği ilk ağacın altına oturdu. Birden aklına scarlett geldi. Onunla o günden beri hiç doğru düzgün konuşma fırsatı olmamıştı. Normalde onu aramaya çıkardı ama bu gün pekte birilerine teselli verebilecek durumda değildi. Daha çok dean’ın teselliye ihtiyacı vardı. Ama dean genel olarak sırlarını birileriyle paylaşmayı sevmezdi. Scarlett’ınsa yeterince sorunu vardı. Bu yüzden onunla dertleşmek asla tercih etmediği bir şeydi. Onu sakinleştirip eski umursamaz haline döndüren tek yerse burasıydı… Kısa süre etrafa baktıktan sonra gözlerini göle dikti ve huzur verici göl ve beraberindeki sessizliğin etkisiyle düşüncelere daldı.

rp out: Gelecek var

Ne gündü ama… Önce derse geç kalmıştı... Derse geç kaldığı için o kadar telaşlıydı ki çok geçmeden bir kıza çarpmıştı ki kızı son anda düşmekten kurtarsa da ilk dersi kaçırmıştı. Tabi ilk dersi kaçırmasında dean’la kız arasında geçen uzun özür ve teşekkür konuşmasının da büyük bir katkısı vardı. Gün içinde ders aralarında bol bol İsabel’in oyunlarıyla uğraşmış ve ondan kurtulur kurtulmazda derslerine yardımcı olacağına söz verdiği kız gelmişti ve ders çalışmaya başlamışlardı. Tabi dean o kafayla kıza ne kadar yardımcı olabilmişti bilmiyordu ama en azından denemişti ve ders çalışma etkinlikleri de biraz önce bitmişti. Eğer yolda İsabel’le karşılaşıp kavga etmeselerdi şuan muhtemelen sakin ve huzurlu bir şekilde yorgunluğunu üzerinden atmaya uğraşıyor olurdu. Sinirlerini yatıştırmaya çalışmazdı. Şey en azından etraf sessizdi ve göl kenarında kimse yoktu. Yani tüm gece boyunca rahattı da denilebilir. Göl , karanlık, ay , yıldızlar ve dean dan başka kimse yoktu ve buraya genel olarak scarlett ve dean haricinde kimsenin gelmediğini düşünülürse tüm gece boyunca kafa dinlemek için bol bol zamanı olacaktı dersler , isabel ve Elena dan sonra buna kesinlikle ihtiyacı vardı… Eğer İsabelden kurtulmayı başarabilseydi okul bitmeden önce scarlett’ı görmeye gitmeyi planlamıştı ama isabelden bir türlü kurtulamamıştı. Tabi birde stacy vardı. Tüm gün boyunca o kadar meşguldü ki stacy bir an için aklından çıkmıştı. Stacy… Onu özlemişti… Ne yazık ki tüm gün boyunca onu görememişti. İsabel sağ olsun tüm gününü büyük bir zevkle işgal etmişti. Henüz İsabel’e sevgili olduklarını söyleyememişti belki de en doğrusu bunu stacy’nin söylemesiydi. Sonuçta yakın arkadaşlardı. İsabelin bu dünya da anlaşabildiği tek kişiydi stacy… Bu yüzdende böyle bir İsabele göre büyük felaketi onun ağzından duymasının daha doğru olacağına inanıyordu.

Kim bilir belki daha az çıldırırdı bu olaya ya da kabullenmesi daha kısa sürerdi. Genel olarak İsabelin bunu kabullenerek onları rahat bırakacağı kısmına nedense asla inanmıyordu. Mutlaka dean’ın stacy için uygun biri olmadığını kanıtlamaya çalışacak ve rahat durmayacaktı. Yani İsabel durumu öğrendiğinde her şey şimdikinden daha zor olacaktı. Tüm bunları düşününce bir an daha da karamsarlaşmıştı. Kelimenin tam anlamıyla ilk defa aşık oluyordu ve bununda önünde başta stacy’nin scarlett’a olan davranışlarıyla birlikte bir çok şey vardı… Dean stacy’nin sesiyle tüm bu düşüncelerinden kurtularak kendine geldi. Düşünce denizinde boğulmakla o kadar meşguldü ki stacy’nin varlığının bile farkına varmamıştı. Taki Stacy konuşmaya başlayana kadar… Sesin geldiği yöne doğru baktığında hemen yanında oturmakta olan stacy’i gördü. Burnuna onun hoş kokusuyla beraber yabancı bir koku daha gelmişti. Parfümden anladığı kadarıyla stacy bir erkeğin yanından geliyordu. Muhtemelen yeni kurbanın yanından geliyordu. Ya da önüne gelen ilk kişiye sataşmıştı ve buda talihlimi yoksa talihsiz mi? karar verememişti ama bir erkekti. Stacy’i bir başka erkekten kısa süre kıskandıysa da onun erkek kurbanlarının her zaman olacağını düşününce en azından bu akşamlık kıskançlık krizine ve anlamsız tartışmaya gerek olmadığını düşünerek tepkisiz kalmaya karar verdi. Derin bir nefes aldıktan sonra aynı duygusuzluk ve soğuklukla '' Merhaba…'' dedi. Daha sonra gözlerini göle dikerek az öncekinden daha soğuk bir ses tonuyla '' Anladığım kadarıyla yeni kurbanının yanından geliyorsun peki neden yüzünde sinsi bir gülümseme ve gözlerinde birine eziyet etmenin verdiği mutluluk yok? Canını sıkan bir şey mi oldu? '' diye sordu. Her ne kadar tepkisiz kalmaya karar verse de bu tavrını ortaya koymayacağı anlamına gelmiyordu.

Stacy’nin canını sıkan bir şey olmuş olmalıydı. Tanıdığı stacy gibi davranmıyordu yüzünde her zamanki sinsi gülümsemesi yoktu. Gülmüyordu… Ve gözlerinde birine eziyet etmenin verdiği mutluluğu göremiyordu buda ciddi bir sorununun olduğunun göstergesiydi. Güya bu akşamı kafa dinleyerek geçirecekti. Sorunsuz bir akşam… Yüzünde soğuk ve silik bir gülümseme oluşmuştu. Evet anlaşılan sessiz bir akşam geçirmek artık tamamen hayal olacaktı. Stacy’le iyi geçinseler scarlett’ın bir sorunu oluyordu. Onun sorununu çözse stacy’nin… İkisinin de sorunsuz bir günü neredeyse yoktu. İkisinin de sessiz olduğu zamansa mutlaka İsabel devreye giriyordu. Gözlerini stacy’nin gözlerine dikerek ondan gelecek cevabı beklemeye başladı. Genel olarak ona dert yanan hep scarlett olurdu. Stacy umursamaz olandı. Her şeye alaycı bir şekilde yaklaşan ve insanları çileden çıkarmaktan zevk alan biri olarak şimdiye kadar hiçbir şeyi kafasına taktığını görmemişti. Kesinlikle önemli bir şey olmuş olmalıydı ama neydi? Stacy’nin gözlerinin dolduğunu fark etti. Yanlış görmüyordu diğmi ? Stacy’nin gerçekten gözleri dolmuştu hatta ağlıyordu… Ya dünyanın gerçekten sonu gelmişti ya da dean’ın tahmin ettiğinden daha büyük ve daha kötü bir olay olmuştu ve ne olmuşsa kesinlikle stacy’i derinden etkilemişti. Derin bir nefes aldı. Her ne olmuşsa onu teselli etmeliydi. Ama tabi bunun için önce stacy’nin neler olduğunu anlatması gerekiyordu. Sonunda stacy zorda olsa konuşmaya başlamıştı neler olduğunu öğrenmeyi umuyordu fakat umduğunu bulamamıştı. Stacy anlamsızca dean’a az önce nerde olduğu konusunda açıklama yapıyordu ama buna gerek yoktu. Dean zaten stacy’nin üzerine sinen kokudan buraya gelmeden önce birileriyle uğraştığını kolaylıkla anlamıştı. Eh birileriyle uğraşmaktan zevk alan biri içinse bu gayet normaldi.

Peki sorun neydi? Dean stacy’nin cümlesinin devamını duyduğunda şok olmuştu. Bir dakika bir dakika stacy kurbanı için zavallı mı demişti? Ciddi miydi? Stacy ağlıyordu ve kurbanına zavallı olarak mı hitap ediyordu. Her şey gittikçe daha da tuhaflaşıyordu. Stacy’nin ağladığını görmek berbat bir şeydi. Ve onu bu hale getiren olayın ne olduğunu bilmemekte öyle… Kafası karmakarışık olmuştu. Ne yapacağını bilemiyordu. Aslında scarlett’la yakın arkadaş olduklarını düşününce bu gibi durumlara alışıktı. Ama stacy’nin bu haline kesinlikle alışık değildi. Stacy’e bakarak genel olarak scarlett’la konuşurken takındığı o dinlendirici ses tonuyla '' Tamam sakin ol... Her ne olduysa geçti. Şimdi kendini toparla ve bana neler olduğunu anlat'' dedi. Fakat stacy cümlesini bile bitirebilecek durumda gözükmüyordu. Onun için ciddi ciddi endişelenmeye başlamıştı. Gözlerini bir an olsun ondan ayırmıyordu. Şu an hiç olmadığı kadar kötü görünüyordu. Dean’ın hafif endişeli bir ses tonuyla ''Stacy sen iyi misin?'' demesiyle Stacy’nin dean’a doğru düşmesi bir olmuştu. Dean hızla stacy’i yakaladı. Onu kollarının arasında hafifçe sarsarak ''Stacy… Stacy iyi misin? '' dedi büyük bir telaşla… Daha sonra stacy’nin canını acıtmayacak şekilde onun uyanmasını umarak hafifçe yanağına vurdu ve ''Stacy… Kendine gel… Stacy…'' dedi ve onu uyandırmaya çalışmaya devam etti. Neden bayıldığını bilmiyordu bu yüzdende onu uyandırmak için yapabileceği bir şey yoktu. Sadece iyi olmasını umuyor ve onu uyandırmaya çalışıyordu.

Neler oluyordu? Neden bir anda bayılmıştı ki? Onu uyandırmak istiyordu ama nasıl yapacağını bilmiyordu. Stacy’nin kendine gelmesini umarak onu birkaç kez daha sarstı. Sonunda stacy gözlerini aralamıştı. Stacy’nin gözlerini açtığını görünce derin bir nefes aldı. Hafif endişeli bir ses tonuyla ''Sen iyi misin?'' diye sordu. Stacy sessiz kalması dean’ı daha da endişelendirmişti. Gözlerini onun gözlerine dikerek neyin var dercesine baktı. Stacy’se hiçbir şey söylemeden dean’ın yakasından tutmuştu. Şaşkındı, endişeliydi ve kafası karışmıştı. Ne planlıyorsun dercesine stacy’e baktı. Stacy’den bir cevap beklerken kendini bir anda yerde bulmuştu. Başını hızla yere çarpmanın etkisiyle ''ah Lanet olsun'' dedi. Canı fazlasıyla acımıştı ama şuan canının acısından çok stacy’nin tepkisine yoğunlaşmıştı. Önce ağlamıştı. Sonra kurbanı için zavallı kelimesini kullanmıştı ve ardından bayılmıştı. Uyanır uyanmazsa nedenini anlamadığı bir şekilde dean’ı yakasından tutarak yere yapıştırmıştı. Gerçekten neler oluyordu? Üzerinde olan stacy’e senin sorunun ne dercesine baktı. Birkaç dakika süren sessizliğin ardından boynunda stacy’nin dişlerini hissetmişti. Boynunda duyduğu acıyla beraber ''aah kahretsin stacy...'' diye mırıldandı. Bu hafta içerisinde ikinci ısırılışıydı bu… Aslında scarlett’ın kanını içmesine izin verdiği düşünülünce ilk ısırılışı da denilebilirdi. Bir vampir olduğu halde başka bir vampir tarafından ısırılmak hiç hoşuna gitmese de onun canını yakmamak için stacy’den kurtulma girişiminde bulunmamıştı. Sakin olmaya çalışarak ''Stacy kes şunu…'' dedi. Fakat stacy onu duymuyormuş gibiydi. Hala dean’nın kanını içmeye devam ediyordu. Gözleri yine anlamsızca kırmızı ya dönüşmüştü. Kendini gittikçe kötü hissetmeye başlamıştı. Stacy scarlett’tan daha iştahlı bir vampirdi bu kesindi. Her geçen saniye bunu daha da fazla hissediyordu. Nefes alışları anlamsızca sıklaşmıştı. Kısa süre sonra da görüş kabiliyeti azalmaya başlamıştı zorlukla ''Stacy…'' diyebildi. Sonunda dean’ı duymuş olacaktı ki dean’nın boynundan dişlerini çekebilmişti sonunda… Stacy’nin üzerinden kalkmıştı ama dean hala yerdeydi ve kendine gelmeye çalışıyordu. Görme bulanıklığı yaşıyordu ve kendini hiç olmadığı kadar kötü hissediyordu. Scarlett’a kanını verdiğinde bile bu kadar kötü olmamıştı.

Hala sık nefes alıp veriyordu. Bu kadar sık nefes almaya ihtiyacı olmadığını biliyordu ama buna engel olamıyordu. Stacy… Stacy’nin onu ısırdığına hala inanamıyordu bunu nasıl yapabilmişti. Nasıl bu kadar rahat davranabiliyordu. Gününün tamda daha kötü olamayacağını düşünmeye başlamıştı ki ısırılmıştı. Stacy’nin " Umarım dişlerim canını fazla yakmamıştır Dean " demesiyle sinirli bir şekilde gülümsedi. Dalga geçiyor olmalıydı. Ardından söylediği cümleyle daha da şaşırmıştı. Hiçbir şey olmamış gibi davrandığına inanamıyordu. Tam stacy’e cevap vermek için ağzını açmıştı ki duyduğu yabancı sesle beraber kapaması bir olmuştu. Birkaç başarısız denemeden sonra zorla da olsa yattığı yerden doğrulabilmişti. Kendini ağaca yaslandıktan sonra derin bir nefes aldı. Gelen kişinin kim olduğunu henüz tam olarak göremiyordu ama ses tonundan gelen kişinin erkek olduğunu ve oldukça sinirli olduğunu anlamak hiçte zor değildi. Stacy’nin ağzından çocuğun ismini duymasıyla karşısındaki kişinin neden sinirli olduğunu çok iyi anlamıştı. Stacy’nin yeni kurbanıydı gelen ve sinirli olması da gayet doğaldı. Sonuçta stacy dean’ın yanına gelene kadar onunla ilgileniyordu. Stacy’le timmy’nin kısa süren atışmasını sessizce dinlemeyi tercih etmişti ki zaten tartışma oldukça kısa sürmüştü ve timmy kısa tartışmanın ardından büyük bir sinirle hiçbir şey yapmadan çekip gitmişti. Stacy’nin son sözcüklerinden sonra ona bakarak ''Seni bazen gerçekten anlayamıyorum. Önce ağladın sonra kurbanına zavallı diye hitap ederek bayabi üzüldün ve bayıldın. Sonra uyanır uyanmaz beni ısırdın ve şimdide hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun… '' dedi. Şaşkınlıkla gözleri hala anlamsız kırmızılığını koruyordu. Görüşü yavaş yavaş düzelse de hala kendini oldukça kötü hissediyordu. Derin bir nefes aldıktan sonra sinirle ''söyler misin bu gün senin neyin var?'' diye sordu. Gözlerini göle dikerek daha sakin ve soğuk bir tavırla ''Tamda elan’a saatlerce ders anlatmaya çabaladıktan ve İsabel’le kavga ettikten sonra günüm daha da tuhaf olamaz diye düşünmeye başlamıştım ama şu son olanlar gerçekten tüm gün yaşadıklarımdan daha tuhaftı.'' diye mırıldandı.

Stacy bu gün gerçekten tuhaf davranıyordu. Bayılma nedeninin beslenme nedeniyle olduğunu bilseydi zaten stacy’nin onu yere yapıştırmasına gerek kalmadan da kanını ona verirdi. Scarlett’ı kendine getirebilmek için bunu yapmıştı diğmi? Bir daha yapabilirdi bu sefer aşık olduğu kız için… Sadece önce ağlaması sonra kurbanından zavallı diye bahsettikten sonra bayılması ve ilk geldiğindeki soğuk davranışlarını da göz önünde bulundurursak uyanır uyanmaz onu ısırması tuhaf gelmişti. Bu yüzden bu şekilde tepki göstermişti. Derin bir nefes alarak ''Bak bayılma nedeninin beslenme konusu yüzünden olduğunu bilseydim beni yere yapıştırmana gerek kalmadan da kanımı sana verirdim. '' dedi. Ama bunu stacy’nin duyduğunu sanmıyordu o kadar sinirlenmişti ki… Gözlerini gölün eşsiz güzelliğinden baktığında içinde kaybolduğu güzel gözlere dikip bugün senin neyin var diye sormuştu. Stacy’se her zamanki ben işte bir şeyim yok diyerek geçiştirmişti. Dean derin bir nefes aldı. Tüm gün onu görebilmeyi ummuştu ve onu çok özlemişti. Bol koşuşturmacayla dolu bir günün ardından sonunda karşılaşmışlardı ama karşılaşmaları bile o kadar tuhaf olmuştu ki sonrasında olanlar… Ve şimdide genel olarak çok belli olmasa da tartışıyorlardı. Oysa karşılaşmalarını böyle hayal etmemişti. O daha sakin ve olaysız bir günün ardından aşık olduğu tek kızla daha romantik , güzel ve sakin bir buluşma hayal etmişti ama hiçbir şey hayal ettiği gibi olmamıştı. Planlarında aşık olduğu kızla tartışmak yoktu. Ya da Stacy’nin bayılması ve sonrasında olanlar… Özellikle de şu timmy denen gereksiz eleman yoktu. Kendini toparlamaya uğraştığı için stacy’le olan atışmalarına seyirci kalmıştı ama genel olarak stacy’nin yeni kurbanı olması bile onu revirlik etmesi için geçerli bir sebepti ki birde stacy’ e yanlış hatırlamıyorsa asa doğrulmuştu. Her ne kadar o an için aklından o asayı ona yutturmak geçse de stacy sayesinde sadece istemeyerekte olsa tepkisiz kalarak aralarındaki tartışmayı izlemek zorunda kalmıştı. Stacy’le timmy’nin tartışmalarını büyük bir öfkeyle izlese de bunu daha sonra kelimelere dökerek stacy’e söylememişti. Yeterince gerginlik yaşamışlardı birde bu olayla ortamı germek istememişti. Hem adını öğrenmişti diğmi? Onu her zaman revirlik edebilirdi. Ve genel olarak stacy haricinde onunla uğraşabilirdi. Her ne kadar onun uğraşması stacy’den daha farklı olacak olsa da… Dean tüm bu düşüncelerinden rüzgarın yüzüne çarpmasıyla bir anda kurtularak kendine geldi.

Derin bir nefes aldı ve mırıldanmaya başladı. Şimdi söyleyince fark ediyordu günü gerçektende baya tuhaf geçmişti. Elan’a saatlerce ders anlatmaya çabalamıştı ve İsabelle kavga etmişlerdi ve şimdi olanlar gerçekten baya tuhaf bir gün olmuştu. Dean gözlerini göle dikmiş gölün güzelliğini izliyordu. Sonunda kendine gelebilmişti. Sadece fazlasıyla bitkindi. Ama ilk halini düşünürsek şuan oldukça iyiydi. Etraf kısa süre sessizliğe gömülmüştü ama bu sessizlik stacy’nin ani bir şekilde dean’ın yakasından tutarak onu ağaca yapıştırmasıyla son bulmuştu. Yine neler oluyordu? Ne demişti de kızmıştı? Ya da onu kızdıracak ne yapmıştı ki? Şaşkın gözlerini stacy’nin gözlerine dikmiş neler olduğunu anlamaya çalışıyordu ama başaramadığı kesindi taki stacy konuşmaya başlayana kadar… Stacy’nin ilk cümlesinden sonra neler olduğunu anlamıştı. Dean’ın mırıldanmasını duymuştu doğal olarak ta sinirlenmişti. Gözleri koyu kırmızıydı ve fazlasıyla sinirliydi. Dean ne diyeceğini şaşırmıştı. Kısa süre sessiz kaldıktan sonra ''ee şey aslında…'' diye açıklama girişiminde bulunmuştu ama ne diyeceğini bilemediği için bir açıklama yapamamıştı. Çünkü kızın ona nasıl baktığına pekte dikkat etmemişti. Arada sırada anlayıp anlamadığını sormuştu ve konuyu en kolay hale indirgemeye çalışarak dersi ona anlatmaya çalışmıştı. Kızın gözlerine pekte dikkat etmemişti. Ve ona nasıl baktığına… Doğal olarak bir açıklama yapamadığı için kendini stacy’nin ellerine teslim etmişti. Yani ne yaparsa yapsın haklıydı ona bir açıklama yapamıyordu onu hırpaladığı için ona kızmaya hakkı yoktu. Kendini tamamen stacy’e ve onun insafına bırakmıştı. Ona bir açıklama yapamamıştı ve başına her ne gelecekse bunu çoktan hak etmişti. En fazla birkaç ağaca fırlatırdı herhalde ya da dean’ı boğmayı denerdi. Derin bir nefes aldı ve olacakları beklemeye başladı. Stacy’nin son sözlerinden sonra onu öpmesiyle beraber baştan kısa bir şaşkınlıkla öylece olduğu gibi kalsa da sonrasında dean’da stacy’i belinden tutup kendine çekerek öpmeye başlamıştı. Düşündüğü gibi bir tepki vermemişti ve sanırım bu da oldukça iyi bir gelişmeydi. En azından onu öldürme girişiminde bulunmamıştı. Dean’da stacy’i aynı tutkuyla uzun süre öptükten sonra onu son kez öptükten sonra yavaşça geri çekilerek '' Elan’ın yada başka birinin bana nasıl baktığı umurumda bile değil çünkü onları görmüyorum benim gördüğüm tek bir kişi var… Dikkat ettiğim, her değişimini fark ettiğim ve sırılsıklam aşık olduğum dünya güzeli tek bir kız var oda şuan tam karşımda duruyor diğerleri kimin umurunda ki?'' dedi.

Stacy sonunda o tanıdığı eski stacy olmuştu. Dean’a bakışları değişmişti tabi dean’ında ona karşı olan tavırlarında büyük bir değişiklik vardı. Az önce olan olayları bir süreliğine de olsa unutmuştu. Sanki az önce hiçbir şey yaşanmamış gibiydi. Dean sözlerini bitirdikten sonra stacy’le tekrar öpüşmeye başlamışlardı. Dünya da yine dean ve stacy’den başka kimse kalmamıştı. Gece kötü başlasa da güzel bitmişti. Dean’ın gözlerinde belli belirsiz bir mutluluk vardı. Sonunda her şey düzelmişti bu da bir şeydi. Etrafı bir anda huzur kaplamıştı. Taki stacy '' Seni pis yalancı '' diyerek ona tekme atana kadar dean neye uğradığını şaşırmıştı. Yine neler oluyordu. Tanrı aşkına birkaç dakika önce öpüşüyorlardı sonra birden onu yalancılıkla suçlayarak dean’a tekme atmıştı. Birde dean ve scarlett seni bazen gerçekten anlamıyorum diyince kızıyordu. Onu anlamaya çabalıyordu ama başaramıyordu. Nasıl anlayabilirdi ki? Birkaç dakika önce bütün sorunları çözmüşlerdi ve öpüşüyorlardı sonrasında stacy birden tekme atmış ve onu hızla itmişti. Normalde olsa şuan yerde acıyla kıvranıyor olmazdı ama kendini hala stacy’nin ısırması yüzünden kötü hissederken birde bir anda stacy’den tekme yemesiyle birlikte acı içinde kıvranmaya başlaması bir olmuştu. Stacy’nin o ara onu itmesiyleyse yere düşmüştü. Onu cidden anlayamıyordu… .Stacy’nin az önceki davranışlarına mantıklı bir açıklaması olsa iyi olurdu. Çok geçmeden stacy tekrar konuşmaya başlamıştı. Stacy’nin " Sen gerçek bir yalancının gördüğün tek bir kız var öyle mi peki Scarlett onunla aranızda ki sırlar bana ne zaman bu lord mevzusunu söylemeyi planlıyordun merak ediyorum gerçi merak etmiyorum çünkü söylemeyecektin biliyorum" demesiyle durumu azda olsa anlayabilmişti. Konu dean’ın tacy’den sır saklamasıydı.

Dean ondan bir şey sakladığı için sinirlenmesi doğaldı ama yinede fazla sert tepki gösterdiğini düşünüyordu. Üstelik sır saklama konusuna gelince sevgili olmaları scarlett’ın başına gelen her olayı ona detayıyla anlatacağı anlamına gelmiyordu değil mi…Yerde kıvranması uzun sürmüştü. Kendini iyi hissettiğinden yada artık canının acımıyor olmasından değildi elbet sadece stacy’nin dean’ın acı çektiğine tanık olarak zevk alması sinirlerine gidiyordu hepsi buydu. Her ne kadar kendini hala berbat hissetse de o bir vampirdi ve duygularını gizlemek her ne kadar şuan daha zor olsa da imkansız değildi. Zorda olsa ayağa kalktı ve büyük bir sinir aynı zamanda şaşkınlıkla beraber stacy’e baktı. Stacy’nin son sözlerinden sonra daha da şok olmuştu. Scarlett ve lord adına bir parti düzenleyeceklerine inanamıyordu. Scarlett mahvolucaktı. Dean kısa süre sessiz kaldıktan sonra büyük bir şaşkınlıkla ''Ne ? scarlett’ın bundan haberi var mı? Kahretsin mahvolucak…'' dedikten sonra gözlerini stacy’e dikerek sinirle ''Tanrı aşkına nasıl bu kadar acımasız olabiliyorsun o senin kardeşin… Ayrıca biliyorsun ki scarlett benim yakın arkadaşım sana aşığım evet ama sana aşığım diye en yakın arkadaşımın tüm sırlarını sana anlatacağımı sanmıyordun diğmi? Yani eline geçirdiği her bilgiyi ikizinin canını acıtmak için kullandığını bile bile sana tüm olanları anlatacağımı düşünmüyordun diğmi? İsabel’in başına aynı şey gelseydi sende aynı şekilde benden bunu saklardın… Onun canını yakacağımı bildiğin halde bana tüm olanları anlatıp elime onu yaşarken öldürmem için o büyük kozu verir miydin? '' diye sordu kısa süre sessiz kaldıktan sonra az öncekinden birazcıkta olsa daha sakin bir ses tonuyla ''gerçekten güvendiğin hiç düşünmeden sırtını dayayabileceğin ve önemsediğin tek insanı isabel’i göz göre göre mahvetmeme izin verir miydin?'' diye sordu.

Stacy’nin sözleri dean’ı her geçen saniye daha da çileden çıkartıyordu. Tüm o tavırlarından sonra birde haklıymış gibi savunmaya geçmişti. Sessizliğini koruyordu fakat stacy’nin lafını kesmeden tepkisiz kalabilmek için şuan o kadar uğraşıyordu ki… Kendini tutmasaydı şuan daha kötü şeyler olabilirdi. Scarlett’la arkadaş olduklarını biliyordu diğmi? Sorun neydi daha neyi tartışıyorlardı. Bunu anlamak neden bu kadar zordu. Scarlett dean’ın en yakın arkadaşıydı ve tabi ki onu koruyacaktı. Tabi ki onun sırlarını saklayacaktı… Neden bu olayı bu kadar büyütüyordu ki… Sakin olmaya çalışıyordu ama her geçen saniye sakin ve olaylara tepkisiz kalmasını daha da zorlaştırıyordu. Gözleri bir an için kırmızılaşıp eski haline dönmüştü. Stacy’nin aksine o hala mantıklı düşünebilmeye ve kontrolünü kaybetmemeye çalışıyordu. En azından ikisinden biri mantıklı olmalı ve kontrolünü kaybetmemeliydi. Yoksa işler daha da işin içinden çıkılamaz bir hal alacaktı. Scarlett’a haberi büyük bir zevkle verdiğini sonuçlarını düşünmeden o kadar rahat söylemişti ki… Tanıdığı stacy’den eser yoktu şuan karşısında duran stacy’nin... Haberi ondan saklamasının altında yatan sebep mi? Tanrı aşkına hala dean’la scarlett’ın arasında arkadaşlıktan başka bir şey olamayacağını tam olarak anlayamamış mıydı? Haberi ilk duyduğunda dean’ın neler hissettiğinden haberi bile yoktu. Olanlarla ilgili hiçbir şey bilmiyordu ve dean’ı suçluyordu… Resmen yargısız infaz yapıyordu. Hatasını ört bas etmeye çalışmakla suçluyordu onu ama bu doğru değildi. O sadece neden olanları stacy’e anlatmadığını anlatmaya çalışmıştı. Ama anlaşılan başaramamıştı. Ya dean sinirden doğru düzgün kelime kuramıyordu ya da stacy gerçekten dean’ı anlamak istemiyordu.

Stacy’nin sözleri bittikten sonra sesiz kaldı. Gözlerini hızla dean’ın gözlerine dikerek ses tonunu ayarlamaya çalışarak '' Sana olayları anlatmamamın altında hala bir neden aradığına inanamıyorum. Scarlett benim arkadaşım… Bunu tam olarak anlaman için ne yapmalıyım söyler misin? Sana söylemedim çünkü aile meselelerinize karışmak istemedim. Hem zamanı geldiğinde zaten dediğin gibi öğrenecektin scarlett’ın zamana ihtiyacı vardı ve bende ona gereken zamanı sağladım hepsi bu... Ve ben bir hata yapmadım. Sadece o an bana en doğru gelen şeyi yaptım sessiz kaldım. ''dedi. Kısa süre sessiz kaldıktan sonra sinirle ''Sana olanları anlatmamamın altında bir neden aramaktan vazgeç… İkinizin arasında kalmak benim için yeterince zor zaten… Haberi ilk duyduğumda başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ailelerinizin lorda eş olarak sizi önerdiğini öğrendiğimde şok oldum. Aklıma sen gelmiştin… scarlett lord beni seçti dediğinde kısa süre rahatlasam da bu uzun sürmedi. Çünkü biriniz aşık olduğum kızdı diğeri en yakın arkadaşımdı… Ben bile daha olanları kabullenememişken scarlett’ı teselli etmeye çalıştım. Sonra sen geldin ve benim açıklamamı dinlemeden scarlett'ı duvara fırlattın zaten ruhen çökmüşü. Sen yeterince sinirliydin ve onun her şeye rağmen kendini birazcık bile olsa toparlamaya ihtiyacı vardı. Hem dediğim gibi sizin ailevi meselenizdi hemde sen öğrenene kadar scarlett azda olsa kendini toparlayabilirdi. '' dedi. Derin bir nefes aldı ve az öncekinden daha sakin bir ses tonuyla '' Senin için İsabel neyse benim içinde scarlett o… Onu yok sayamam, bana ihtiyacı olduğunda ona sırtımı dönemem, sırlarını saklamanın aşık olduğum kızla kavgaya neden olacağını bilsem de sana olan biten her şeyi anlatamam ama bu sana aşık olduğum gerçeğini değiştirmez ''dedi. Ve sesini alçaltarak '' Ve son olarak her ne kadar o partiye gelmeyi kesinlikle istemiyor olsam da mutlu olmanı sağlayacaksa eğer sana parti de eşlik ederim. '' dedi.

Dean artık sinirlerine hakim olmakta gerçekten zorlanıyordu. Bu tartışmanın nereye gideceğinden emin değildi ama iyi bir yerlere gitmediği kesindi. Açıkçası şu dakikadan sonra da tartışmanın kötü bir yere gidip gitmeyeceği umurunda bile değildi. Elinden geldiğince alttan almıştı ve sabrının sınırını fazlasıyla zorlamıştı. Artık mantıklı olmaya çalışmıyordu. Mantıklı olmakta istemiyordu zaten stacy’nin kaprislerine yeterince katlanmıştı. Ve eğer niyeti dean’ı kendinden uzaklaştırmaksa bunu bu gece sergilediği davranışlarla gayet güzel başarmıştı. Artık onun ne düşündüğü ne hissettiği ya da ne yapmaya çalıştığı umurunda bile değildi. Sadece bu mantıksız tartışmanın nereye kadar süreceğini yada stacy’nin bu saçma davranışlarını ne kadar sürdüreceğini merak ediyordu. Ama bunu öğrenmek için yeterince sabırlı değildi. Sanırım O yeteri kadar bu gereksiz tartışmaları yaşamış ve ona olabileceğinden daha uzun süre stacy’e katlanmıştı. Bu kadar yeterdi. Stacy’nin İlk cümlesinden sonra gözleri koyu kırmızı olmuştu. Bu da bu manasız atışmanın kısa süre içinde biteceğinin bir göstergesiydi.

Yüzünde sinirli bir gülümseme ve sabrından geriye kalan son kırıntılarla stacy’nin konuşmasının bitmesini bekliyordu. Stacy konuşmasını bitirdikten sonra bir süre sinirli bir şekilde güldükten sonra stacy’e sinirle bakarak '' Biliyor musun bence de artık bu kadar yeter… Ne istiyorsan onu yap… Neyi ne şekilde algılamak istiyorsan algıla istediğini yapmakta özgürsün… Senin hayatın senin kararların beni ilgilendirmez tabi aynı şekilde benimkiler de seni… '' dedi. Arkasını dönüp çekip gitmeden önce göle bakarak '' Partiye de istediğin kişiyle git umurumda değil hatta timmyle bile katılabilirsin nasılsa aynı sınıftasınız ve o senin oyuncağın olabilecek kadar zavallı biri olsa da yakışıklı onu kontrol etmekte zorlanmazsın da… Benim hayatımı değil ama onun hayatını kolaylıkla kontrol edebilirsin zavallı aşkından gözleri kör olacağı için her söylediğine harfiyen uyacaktır. Dediklerine harfiyen uyan yeni bir oyuncaktan daha harika ne olabilir ki… Sana parti de iyi eğlenceler…'' dedi ve sinirle arkasını dönerek gitmek için birkaç adım attı ve aniden karşısına çıkan kişi yüzünden çok geçmeden olduğu yerde kalmak zorunda kalmıştı. İsabel’e bakarak ''Seni de görmek güzeldi isabel merhaba ve hoşça kal'' diyerek gitmeye kalktı ama isabelin dean’ın koluna yapışmasıyla olduğu yerde kalarak büyük bir sinirle isabele beni bırak dercesine baktı.

İsabel dean’la kavga ettikten kısa süre sonra binasına gidip kendini yatağına atmıştı. Dean’la uğraşmak eğlenceliydi ama nedense şu birkaç gündür kavgaları oldukça kısa sürüyordu. İsabel ne yaparsa yapsın scarlett’a dokunmadığı sürece olaylar asla fazla büyümüyordu biraz tartışmadan sonra çekip gidiyordu. Sanki son zamanlarda fazlasıyla acelesi varmış gibiydi. Peki acelesi neydi? Nereye koşuşturuyordu sürekli? Eskiden onu anlamak daha kolaydı. İsabel’e göre dean’ın daha sade ve düzenli bir hayatı olmuştu her zaman… İsabel’in tersine o plansız programsız hiçbir şey yapmazdı. Sabahtan akşama kadar derslerle uğraştıktan sonra günde birkaç saat kesinlikle kütüphaneye uğrar ders çalışırdı ve daha sonra ya göl kenarına gider ya da scarlett’la zaman geçirirdi. İsabel’in tersine alışkanlıkları vardı bu yüzdende onu bulmak oldukça kolaydı. Fakat son zamanlarda alışkanlıklarını değiştirmiş ya da alışkanlıklarından kurtulmuş olacaktı ki onu ders sonrası bulmak neredeyse imkansızlaşmıştı. Derin bir nefes aldı ve gözlerini kapadı. Uyumalıydı. Saat oldukça geç olmuştu ve yarın erken kalkacaktı. Dean konusunu kısa süreliğine kafasından uzaklaştırmayı denedi ama başaramadı. Kısa süre sonra yataktan dönüp durmaktan sıkılarak bir hışımla ayağı fırladı. Üzerine siyah bir mini etek ve siyah bir tişört giydikten sonra kendini dışarı attı. Binadan çıktıktan sonra ortak salonda elan’la karşılaşmıştı. Onunla kısa süren sohbetten sonra dean’ın nerede olduğunu öğrenmenin verdiği mutlulukla yüzünde bilindik sinsi bir gülümseme belirmişti. Elan’la cici bir kız olarak konuşmak işe yaramıştı. İnsanlarla oyun oynamanın sıkıcı olduğunu düşünen birileri varsa gerçekten yanılıyorlardı. Olmadığınız biri gibi davranmak hem eğlenceliydi hem de istediğiniz şeyleri kolayca öğrenmenizi sağlıyordu . Aslında elan’la kısa süren sohbetten sonra dean hakkında istediğinden daha çok şey öğrenmişti. Mesela dean’ın ona saatlerce ders çalıştırdığını ve bundan sonra da düzenli bir şekilde ders çalıştırıcağını öğrenmişti.

Elan’ın dean hakkında ki duygu ve düşüncelerini öğrenmişti daha da güzeli elan’ın küçük planını öğrenmişti ve bunu kesinlikle dean’a karşı bir koz olarak kullanabilirdi. Hızlı bir şekilde okuldan çıkarak göl kenarına doğru ilerledi. Uzun bir yürüyüşün ardından sonunda o çok iyi bildiği tanıdık koku burnuna gelmişti ve çok geçmeden de uğraşmaktan zevk aldığı biricik kuzenini karşısında bulmuştu. Gözleri koyu kırmızıydı bu da dean’ın fazlasıyla sinirli olduğunu gösteriyordu. Acaba neye sinirlenmişti? Diye kısa süre düşünse de çok geçmeden burnuna gelen ikinci tanıdık kokuyla olan biten her şeyi bir nevi çözmüştü. Bu stacy’nin kokusuydu. Gözlerini dean’ın arkasındaki ağaçta oturan stacy’e dikerek kısa süre baktıktan sonra gözlerini dean’a çevirdi. Büyük ihtimalle stacy bir süre dean’la eğlenmiş ve sonra da kavga etmişlerdi. Zavallı dean… Sinsice gülümseyerek tam bir şeyler söyleyecekti ki dean ondan once davranıp bir şeyler söyleyip gitmeye yeltenmişti. Ama İsabel son anda dean’ın kolundan tutarak onu durdurmuştu. Dean’ı geriye döndürüp stacy’e doğru çekiştirerek birkaç adım attıktan sonra dean’a bakarak ''Merhaba dean nasılsın? Bende seni arıyordum. Aslına bakarsan senden bir iyilik isteyecektim.'' dedi. Dean’ın sinirli bir şekilde ''unut gitsin sana asla yardım etmem '' demesine aldırmayarak '' Elan’dan duyduğuma göre harika ders anlatıyormuşsun oldukça eğlenceliymiş ders çalışmak… Şey diyecektim bende bana ders vermeni istiyorum. Bu arada okulda yakında bir parti düzenlenecekmiş haberin var mı? Yolda elan’la karşılaştım senin bir partnerinin olup olmadığını sordu sanırım partiye beraber gitmeyi teklif edecekti. Bende bilmediğimi ve sana sormasını söyledim. Aslında aynı şeyi bende sana soracaktım partide kavalyem olur musun ? diye sormak için seni arıyordum aslında… Hadi ama dean benden iğrendiğini ifade eden gözlerle bana bakmayı kes lütfen hem bak seninle iki hafta boyunca uğraşmam söz ayrıca biliyorsun 4. sınıfların en popüler çocuğu sensin ve benim kuzenimsin bana bu iyiliği yapmaz mısın? Hem bende en az elan kadar güzelim diğmi? Hem senle 2 hafta uğraşmama garantisi de veriyorum lütfen…'' dedi. Daha sonra stacy’e bakarak ''bu arada merhaba stacy nasılsın?'' dedi.

Dean şuan buradan bir an önce çekip gitmek istiyordu. Aşırı sinirliydi ve daha fazla burada kalırsa her şey daha da içinden çıkılamaz bir hal alacaktı. Öfkesine daha ne kadar hakim olabilirdi bilmiyordu özellikle de yanında isabel varken… Onu çekiştirmesine engel olmaya çalışmıştı ama hala verdiği kan yüzünden birazda olsa bitkin olan vücudu yüzünden isabel’in onu çekiştirerek Stacy’nin yanına götürmesine mani olamamıştı. İstemeyerekte olsa sanırım bu gece isabel’in can sıkıcı konuşmalarına katlanmak zorunda kalacaktı. En azından koluna yapışmaya devam ettiği sürece… Bu konuşmanın uzun sürmemesini ve isabel’in bir an önce kolunu bırakmasını umuyordu. Deyim yerindeyse alev saçan gözlerini isabel’in gözlerine dikti. Bırak beni seni temin ederim şuan benimle uğraşmak için çok kötü bir zamanlama dercesine gözlerine bakıyordu. Her ne kadar sürekli birbirlerini yeseler de birbirlerini iyi tanıyorlardı. Bazen konuşmadan da anlaşabiliyorlardı. Birbirlerini konuşmadan da anlaşabilecek kadar iyi tanıyorlardı tabi bu dostunu tanı ama düşmanını daha iyi tanı gibisinden bir düşünce yüzündendi büyük ihtimalle… İsabel onu bırakmamaktaki kararlılığını onu umursamadan konuşmaya başlamasıyla belli etmişti. İsabel’in senden yardım isteyecektim demesiyle gözlerini onun mavi gözlerinden bir an için ayırmadan unut gitsin sana asla yardım etmem demişti. Ses tonundan ciddi ve oldukça öfkeli olduğu o kadar belli oluyordu ki… Aslında zaten ne öfkesini ne de sinirini saklamaya çalışmıyordu. Aksine bunu belli etmeye çalışıyordu çünkü isabel’e daha fazla katlanmak istemiyordu. Ayrıca bir nevi ona zarar vermemek için onu uyarıyordu da… Senin yerinde olsaydım bunu yapmazdım emin ol sonu kötü olacak hem de fazlasıyla kötü dercesine bakıyordu ona ama isabel her zamanki umursamaz tavrını kullanarak aptallara özgü cesaretiyle beraber konuşmaya devam etmişti.

Hoş aslında bu gece pekte korkmasına gerek yoktu çünkü stacy yüzünden vücudu hala az da olsa bitkindi ki bu da oluşabilecek bir kavga da İsabel’in galip gelmesine olanak sağlıyordu ama diğer günlerde dean’ın her fırsatta isabel’in canına okuyacağı da bir gerçekti. Konu yine dönüp dolanıp bu seferde isabel sayesinde elan’a gelmişti ama dean artık bunu umursamıyordu. Her ne kadar stacy’e aşık olsa da öfkesi aşkının önüne geçmişti ve şuan stacy’nin ne düşündüğü ya da ne hissettiği umurunda değildi. Konu bir anda Dean’ın asla haberi olmadığı şu okulda ki partiye gelmişti ama şuan partiyi pekte önemsediği söylenemezdi. Elan’ın ona partiye birlikte gitmeyi teklif edeceğini öğrenmesi birazcık şaşırmasına neden olsa da bu dean’ın şu anki ruhsuzluğundan hiçbir şey kaybettirmemişti. İsabel’in partnerim olur musun sorusu üzerine İsabel’e baktı ve gözleri koyu kırmızı olduğu halde gayet ruhsuz bir şekilde yüzünde soğuk bir gülümseme belirmişti. Bu kadar saf olamazdı. Gerçekten dean’ın partiye onunla gideceğini düşünmüş olamazdı. Ama anlaşılan düşünmüştü ve onunla partiye gelmesinin karşılığında da ona cazip bir teklifte bulunmuştu. Yüzündeki belli belirsiz olan soğuk gülümseme gittikçe daha da belirginleşmişti. Tam İsabel’e cevap verecekti ki… İsabel son anda Stacy’e sorduğu soru ve stacy’nin İsabel’in sorduğu soruya cevap vermeye başlamasıyla sessiz kalarak onun konuşmasının bitmesini beklemek zorunda kaldı. Tam İsabel’e cevap verecekti ki stacy birkaç adımda dean’ın yanına gelerek onun koluna girip onun yerine İsabel’e cevap vermişti. Dean Stacy’nin sorusu üzerine kısa süre sessiz kaldı. İsabel onun gitmesine engel olduğu andan beri Stacy’nin yüzüne bir kere bile bakmamıştı ve bakmamakta da kararlıydı. Gözlerini İsabel’in gözlerine dikti. Ruhsuz bir şekilde soğuk gülümsemesini koruyarak '' Hım aslında teklifin oldukça cazip elan’la gideceğime seninle giderim ve iki hafta boyunca rahat ederim ama diğer taraftan neden seninle gidiyim yani tamam elanla gidersem beni asla rahat bırakmayacaksın biliyorum ama en azından elan’la gidersem o gece sinirinden çıldıracaksın bu da elanla gitmem için yeterli bir sebep diğmi? '' dedi. Daha sonra Gayet ruhsuz bir şekilde öfkeli, duygusuz ve soğuk bir ses tonuyla '' ama yine de … Stacy’nin sevgilim olduğunu düşünürsek sanırım en doğrusu partiye onunla gitmem olacaktır.'' Dedi. Gözleri hala koyu kızıldı ve hala stacy’e bir kere bile dönüp bakmamıştı. Daha sonra İsabel'in derslerle ilgili söylediklerini hatırlayarak aynı ruhsuzlukla soğuk bir ses tonuyla '' Ayrıca üzgünüm sana ders çalıştıramam tüm programım dolu haftanın 3 günü dersler bittikten sonra elan'a ders çalıştırıcağım eh takdir edersinki dersler ve derslerden sonra ders anlatmaya çabalamak yorucu iş haftanın 2 günü de dinlenmeyi planlıyorum yani ne yazık ki kendine başka bir ders anlatıcı bulman gerekicek...'' diye ekledi.

Stacy’nin söylediklerini duyunca şok olmuştu. Şaka yapıyor olmalıydı… Dean’la sevgili olmuş olamazlardı. Stacy’le dean o kadar farklıydı ki… Onlar beraber olamazlardı. Siyah’la beyaz gibiydiler… Birbirlerine bu kadar zıt iki kişi üstelik sıradan kişilerde değildi biri stacy diğeri deandı. Stacy için aşk ve aşık olmak kelimeleri o kadar anlamsızdı ki… Onun için anlamlı olan tek bir şey vardı oda oyun istediğini seçer kendine aşık eder onunla kısa süre oynar sıkılınca da kaldırır bir köşeye atardı. Dean’ın nasıl biri olduğunu bilmeseydi onu stacy’nin yeni oyuncağı sanabilirdi ama kesinlikle öyle olmadığını biliyordu. Herkesi kontrol edebilirdiniz , herkesle oyun oynayabilirdiniz ,herkesi kolayca kandırabilirdiniz ama söz konusu çocukluğundan beri isabel’in her oyununu büyük bir kurnazlıkla bozan ve en az isabel’in onu çıldırttığı kadar oda isabel’i çıldırtabilen oyun kurma da ve oynama da en az isabel kadar başarılı olan tek kişi dean’sa bu söylediklerinizin hiçbirini yapamazdınız… Dean’ı ve onun hayatını kontrol etmek kesinlikle imkansızdı. Dean’ın hayatını kontrol etmeyi bırakın kararlarını bile sorgulayamazdınız ve dean… O… O tamamen farklı biriydi. Hiçbir oyuna gelmeyecek kadar akıllı sizi kelime oyunlarıyla çıldırtabilecek kadar becerikli oyun kurma da ve oyun oynamada en az İsabel kadar başarılıydı. İnsanlarla uğraşmaya bayılırdı ama bunu bir amaç edinmemişti. Yani İsabel’in aksine o oyunu istediği zaman bırakır karşısındakinin üzerine giderek onun acı çekişini görmekten zevk almazdı. Aşk denilen şeye hayatında şimdiye kadar asla yer vermemişti. Sinirlendiğinde isabel’den daha kötü ve acımasız olabiliyordu ama genel olarak her zaman iyiydi. Tamam tam bir iyilik abidesi sayılmazdı genel olarak soğuk, az konuşan ve etrafıyla pek ilgilenmeyen bir tipti ve buna rağmen okuldaki çoğu kız ona bayılırdı. Asla plansız hareket etmezdi ve hep mantığını dinlerdi. İsabel’den ve onun gibilerden nefret ettiği de bir gerçekti. Yani onlar gerçekten sevgili olamazlardı. Bu imkansızdı.

Şaşkın gözlerini Dean’a dikerek ''ama bu imkansız… tanrı aşkına dean bir şeyler söyle'' diyerek ondan bir açıklama yapmasını bekliyordu. Ya da en azından bunun gerçek olup olmadığını söylemesini... Bekleyişi kısa sürmüştü. Dean çok geçmeden konuşmaya başlamıştı ama ona bir açıklama yapmak yerine az önce sorduğu soruya yanıt vermişti. Sanki stacy hiçbir şey söylememiş gibi… Onu ilk defa bu kadar sinirli olduğu halde bu kadar ruhsuz görüyordu. Sinirliydi ama tepkisizdi. Hala mantığıyla hareket ediyordu ama gözleri mantığının çoktan bittiğini işaret ediyordu. Sesi öfkeli olmasına rağmen duygusuzdu. Sinirden çıldırdığı için tepkisiz kalması gerekirken gayet ruhsuz bir şekilde duygusuz bir ses tonuyla yüzündeki soğuk gülümsemeyi koruyarak gayet mantıklı bir şekilde kelime oyunu oynuyordu. Üstelik gözleri koyu kırmızıyken… Şaşkın gözlerini bir an için ondan ayırmayarak dean’ın söylediklerini dinledi. İsabel’i sinir edeceğinden gayet emin bir şekilde konuşuyordu ki onu sinir etmeyi başarmıştı. Ona 2 hafta boyunca onunla uğraşmayacağını garantisini vermişti ama yine de onu tüm gece sinirden çıldırtmak için elan’la gitmeyi tercih edeceğini ima etmişti en azından düşünecekti. Evet sinirlenmişti ama o kadar şaşkındı ki sinirini belli edememişti tam olarak sadece ona kötü bir bakış fırlatmıştı ve dean onu umursamadan konuşmasına devam etmişti. Sonunda da stacy’le sevgili olduklarını doğrulamıştı. Etrafı kısa süre sessizlik kaplamıştı ama uzun sürmemişti. Dean çok geçmeden İsabel’in ilk sorusuna da yanıt vermeye başlamıştı. Gerçekten o kadar şaşkındı ki… Ne diyeceğini bilemiyordu bir süre sessiz kaldıktan sonra '' Anlıyorum… Aslında anlamıyorum nasıl ya? Siz nasıl sevgili olursunuz? Birbirinizden o kadar farklısınız ki yani bu imkansız… Tanrı aşkına stacy aklım almıyor sen ve dean hadi ama bu gerçek olamaz seni her zaman kendin gibi olan biriyle hayal etmiştim senin tam tersinle değil bana bir açıklama borçlusun hem de hemen '' dedi

Dean’ın partiyle ilgili ilk söylediklerinden sonra stacy dean’ın kolundan çıkmıştı. Bu da şu an şaşırdığının bir göstergesiydi. Dean’ın yüzündeki belli belirsiz soğuk gülümsemesi daha da belirginleşmişti. Stacy ve oyunları bir gün başına kesinlikle dert açacaktı fakat stacy bunun farkında değildi. İsabel geldiğinden beri mantıklı davranmaya çalışıyordu artık ne kadar mantıklı olabiliyorsa… Stacy… aslında stacy partiye beraber gideceklerini söylediğinde onu reddederek çekip gitmeyi düşünmüştü. Ama İsabel’in bundan büyük bir zevk duyacağını bildiği için vazgeçmişti. Evet çekip giderse stacy hatasını anlamış olacaktı ama isabel de bundan büyük bir zevk alacaktı. Her ne kadar Stacy’ e kızgın olsa da İsabel’e o zevki yaşatmayacaktı. Ama çekip gitmemiş olması stacy’e kelime oyunlarıyla bir nevi işkence etmeyeceği anlamına gelmiyordu. Ve şunu biliyordu ki öfkeli olduğunca sözcükleri iğneleyici kelime oyunlarıysa can yakıcı olabiliyordu. Cümlesini stacy’le hala sevgili olduklarını ve partiye onunla gitmesinin daha doğru olacağını söyleyerek bitirmişti ama tabi çok farklı bir şekilde söylemişti bunu… Ona doğru bakmıyordu ama Şaşkınlıkla karmaşık sevinçli bir ruh hali içinde olduğunu biliyordu. Aslında Dean’ın çekip gitmemesini bir nevi İsabel’e borçluydu. Bir gün İsabel’in Dean’la Stacy ayrılmak üzereyken gelerek ayrılmamalarını sağlayacağı bir nevi iyilik gibi bir şey yapacağı aklının ucundan bile geçmezdi ama durum ortadaydı. Dean İsabel yüzünden çekip gitmemişti. Stacy’i seviyordu tamam ondan ayrılmak istemiyordu ama her ne kadar ona aşık olsa da dean’ında sabrının bir sınırı vardı ve o sabrı bu gece stacy çoktan tüketmişti. Stacy bazı şeylerin farkına varmalıydı.

Dean’ın hayatını kontrol edemezdi ve dean kararlarının sorgulanmasından hoşlanmazdı . Scarlett’la ilgili üzerine gidilmesinden de… Tüm bunları düşünürken aklına İsabel’in sorduğu ilk soru gelmişti. Gözlerini yine İsabel’e dikerek İlk sorusunun da cevabını vermişti. İsabel’in yüzündeki şaşkınlığı görmek inanılmaz derecede güzeldi. Fazlasıyla şaşırmış hatta şok olmuştu. İsabel’in öğrenince şaşıracağını düşünmüştü ama bu kadar şok olacağını düşünmemişti. İsabel bir süre şaşkınlığını belli ettikten sonra stacy’den bir açıklama istemişti. Sanki buna hakkı varmış gibi… Stacy ise tekrar dean’ın koluna girerek sevecen bir şekilde İsabel’e ciddi ciddi açıklama yapmaya başlamıştı. Yüzündeki soğuk gülümsemeyi koruyarak Stcay açıklama yaparken İsabel’e bakıyordu. İsabel şaşkınlık ,öfke ve sinirliydi ama henüz bir tepki veremiyordu. Stacy açıklama yaptıktan sonra kısa süre sessiz kalmış sonra da dehşete düşmüş bir şekilde ''bu bir kabus olmalı'' demişti. Dean yüzündeki soğuk gülümsemesiyle hayır anlamında başını sallamıştı. Daha sonra derin bir nefes alarak gayet soğuk bir şekilde '' Canım yazık hayallerin mi yıkıldı çok üzüldüm'' dedi. Yüzündeki gülümseme daha da belirginleşmişti. Ve arından ''Tabi ki yalan söylüyorum sakın ciddiye alma yüzündeki o şapşal ifadeyi görmek gerçekten güzel ve ayrıca hayallerinin yıkılış sesi de kulağa melodi gibi geliyor doğrusu…'' dedi. İsabel sinirden çıldırmıştı ama dean buna aldırmıyordu. Kısa süre İsabel’e baktıktan sonra Stacy’e sarılarak '' bu fikre alışmaya başlasan iyi olur canım çünkü zıt kutuplar birbirini çeker teorisi gerçek ve biz birbirimize aşığız… Sevgilimle beni bundan sonra sık sık yan yana göreceğin için alışman senin yararına olur hoş tabi illa kabullenmek zorunda değilsin bizi her gördüğünde sinirden çıldırdığını görmek zevkli olacak'' dedi. Her ne kadar Stacy’e sarılsa da hala duygusuz ve soğuktu. Gözlerini kısa süre stacy’nin gözlerine dikmişti ve gözlerinin hala koyu kızıl olduğu gerçeği de şuan ona aşktan çok öfkeyle baktığının büyük bir göstergesiydi.

İsabel dean’ın ilk sözlerinden sonra deliye dönmüştü. Sanki durum yeterince kötü değilmiş gibi birde onunla dalga geçiyordu. Şuan onu sinirden boğabilirdi. En nefret ettiği kişiyle en sevdiği arkadaşı bu nasıl olurdu… Ardından söylediği sözlerle de dalga geçtiğini doğrulamıştı. Normalde de sinir bozucuydu ama şuan hiç olmadığı kadar iticiydi de… Onunla tartışmak her zaman oldukça eğlenceliydi ama şuan tam tersiydi. Şuan onun boğazına yapışmamak için kendini zor tutuyordu. Birde pis pis gülümsüyordu. Dişlerini sıkarak büyük bir sinirle dean’a baktı. Stacy burada olmasaydı sadece ona sinirle bakmakla kalmazdı aslında ama stacy buradaydı ve her ne kadar daha önceleri isabel’e ses çıkarmamışsa da şimdi sevgilisine saldırdığı için birazcık sinirlenebilirdi… Bel ki de sinirlenmezdi kim bilir? Yine de dean yüzünden en yakın arkadaşıyla kavga etmeyi göze alamazdı bu yüzden sessiz kalıp dean’ın söyleceklerini bitirmesini bekledi.Dean’ın sözleri bittikten sonra dean’a cevap vermek için kendini hazırlamıştı ki Scarlett’ın kokusunu duymasıyla birlikte başını scarlet’ın sesinin geldiği yöne çevirdi. İsabel içinden ''ah harika bir sen eksiktin zaten… Sanki sen gelmeden önce de işler yeterince kötü değilmiş gibi''diyerek gözlerini yeni gelen davetsiz misafire dikti. İsteksizce '' Davetsiz misafirler hep oluyor ne yazık ki… '' dedi scarlett’a bakarak… Scarlett ise onu hiç dikkate almayarak dean’a doğru ilerlemeye devam etti. Bu kıza sinir oluyordu. Her zaman en olmadık zamanlarda geliyordu. Ve genellikle olayların içine öyle bir dalıyordu ki onu sinirden çıldırtıyordu. Dean scarlett’a bakarak bir şeyler sormuştu fakat scarlett ona cevap vermemişti. Daha çok Stacy’e odaklanmıştı. Stacy’i kolundan tutup ağaca fırlatmasıyla sinirden deliyo döndü. Göz rengi bir anda değişmişti. Dean şaşkınlıkla scarlett’a bakmakla yetinse de o kesinlikle bununla yetinmeyecekti. Dean’ın kolunu bırakarak hızlı adımlarla scarlett’ın yanına gitti. Ve büyük bir sinirle '' Ya öyle mi evet bence de artık adil bir dövüş yapabiliriz ama önce şunu belirtmek isterim ki kimse ama kimse arkadaşımı bir anda konuşmamızın ortasına dalıpta ağaca fırlatamaz. Bunu sana ödeteceğim. '' dedi. Ve Scarlett’ın kolunu sıkıca kavradı. Fakat çok sürmeden dean ikisinin arasına girerek Scarlett’ın kolunu isabel’den kurtarmış ve her zamanki bilmişliğiyle konuşmaya başlamıştı. Gözlerinin koyu kızıl olması yada şuan gayet mantıklı davranması umurunda bile değildi. Dean sinirden çıldırmış olabilirdi ama İsabel de yeterince sinirlenmişti. Gözlerini Dean’a dikerek ''Çekil önümden dean bu scarlett ve benim aramda '' dedi. Ama dean’ın aralarından çekilmeye hiç niyeti yok gibiydi bunu o Koyu kızıl gözlerinden anlamak oldukça kolaydı. Fakat dean’da isabel’i anlamalıydı. Dean’ın sözünü dinlemeye hiç niyeti yoktu zaten ne zaman onun sözünü dinlemişti ki? Öfkeli gözlerini scarlett’ın gözlerinden ayırmayarak ''sen iyi misin stacy? '' diye sordu.

Dean İsabel’in verdiği tepkileri büyük bir zevkle izliyordu. Onun çileden çıktığını görmek gerçekten güzeldi. Eğer o gelmeden önce Stacy’le kavga etmeselerdi şuan her şey daha da güzel olabilirdi. Çok geçmeden tanıdık bir koku duymasıyla beraber dikkatini onlara doğru yaklaşmakta olan kişiye verdi. Çok geçmeden Scarlett görünmüştü ve o oldukça değişik görünüyordu. Asla tarzı olmayan bir elbise giymişti ve tamamen başka biriymiş gibiydi. Scarlett’ın ilk cümlelerinden sonra gülümseyerek '' Merhaba scarlett bu akşam her zamankinden daha güzelsin… Kelimenin tam anlamıyla muhteşem görünüyorsun fakat bu şıklığı neye borçluyuz? ''diye sordu. Daha sonra derin bir nefes alarak ''Pek eğlenceli bir toplantı sayılmaz sıkılabileceğini düşündüm. Hem bir şey kaçırmış sayılmazsın eğlence daha yeni başlıyor… İsabel bizim sevgili olduğumuzu öğrendi de sence de hayal kırıklıklarının sesi kulağa melodi gibi gelmiyor mu?'' diye sordu. Scarlett kısa süre gülümsedikten sonra stacy’e odaklanmıştı. Dean nedense bir an için işlerin daha da kötüleşeceği hissine kapılmıştı ki hislerinde yanılmamıştı. Scarlett stacy’nin kolundan tutuğu gibi onu ağaca fırlatmıştı. Hislerinde yanılmadığını görmek ilk defa dean’ı mutlu etmiyordu. Şaşkın gözlerle scarlett’ın gözlerine bakarak sen kendinde misin? diye soran gözlerle ona bakmaya başladı. Scarlett’ın ilk cümlesiyle beraber olan biteni anlamıştı. İntikam… Çoğu ünlü yazarında dediği gibi intikam soğuk yenen bir yemekti… Ve şuan bu sözün bir kez daha gerçekliği kanıtlanmış oldu. Stacy’i ağaca fırlatmakta haksız sayılmazdı aslında ama intikam almak için yanlış zaman seçmişti. İsabel’in scarlett’ın stacy’e yaptıkları yüzünden harekete geçmesiyle aşık olduğu kızla ilgilenemeden onların arasına girmek zorunda kalmıştı.

İsabel’den scarlett’ın kolunu kurtarır kurtarmaz gözlerini İsabel’e dikerek öfkeli bir şekilde '' Bu onların arasında sen karışma isabel… '' dedi. Fakat isabel dean’ı dinlememekte kararlıydı. Gözleri kırmızılaşmıştı ve tehditkar bir şekilde önünden çekilmesini söylüyordu. Dean büyük bir sinirle ''Bir kere de benim sözümü dinle isabel onlar arasında olanları bilmiyorsun bu yüzden olaya karışma '' dedi. O ara İsabel stacy’nin nasıl olduğunu sormuştu. Her şey o kadar üst üste gelmişti ki… Gözlerini stacy’e dikti. İyi olduğunu söylüyordu. İyi olması da gerekliydi zaten o bir vampirdi ama yine de onun için endişelenmekten kendini alamamıştı. İsabel kısa süre sessiz kaldıktan sonra gözlerini tekrar scarlett’a dikmişti. Ve ona doğru bir adım atmıştı. Dean büyük bir sinirle hızla İsabel’in boğazından yakaladı ve onun boğazını sıkarak ''Sakinleş isabel… Yoksa seni ben sakinleştiririm ve bu inan bana senin için kötü olur her zaman vicdanımla mantığım arasında kalmışımdır biliyorsun ama bu akşam fazlasıyla sinirliyim. Sence şuan o güzelim boynunu kırmakta tereddüt eder miyim? Bırak olayları kendi aralarında halletsinler…'' dedi. İsabel’in gözleri kısa süre de maviye dönmüş ve dean boğazını sıktığı için konuşamasa da tamam anlamında başını sallayarak tepkisiz kalmayı kabul etmişti. Dean elini İsabel’in boğazından hızla çekti. Öksürmeye başlamasını önemsemeden onu kolundan tuttu ve çekiştirerek scarlett’tan uzaklaştırdı. Gözlerini İsabel’e dikerek ''Aferin demek o küçük beynin arada sırada da olsa çalışıyor... burda kal anladın mı? '' İsabel büyük bir sinirle dean’a bakarak tamam anlamında başını sallamıştı hala boğazını tutup öksürüyordu. Dean İsabel’den ayrılarak scarlett’la stacy’nn yanına ilerledi. Stacy’e bakarak ''İyi olmana sevindim. '' dedi. Gözlerini Scarlett’a dikerek ''Söyler misin bilmediğim bir şey mi oldu? İyi görünmüyorsun her zamanki scarlett gibi değilsin…'' dedi. Ardından gözlerini stacy’e dikerek ''Ve intikam… Her ne kadar cezp edici olsa da bu akşam ertelenmeli '' dedi.

İsabel dean’ın söylediklerini umursamayarak Scarlett’tan Stacy’e yaptıklarının hesabını sormak için ona doğru bir adım daha attı. Fakat daha scarlett’a dokunamadan dean devreye girmişti. İsabel boğazını sıkan dean’a bakarak ‘’aahhh bırak beni…’’ dedi ama dean onu duymuyormuş gibiydi yada duymuştu ama o kadar sinirliydi ki duymazdan geliyordu. Onu gerçekten bu kadar sinirli görmemişti. Ve aynı zamanda bu kadar kararlı… Canı acıyordu ama o şuan canının acısından çok dean’ın ciddiliğine odaklanmıştı. Bir çok kez kavga etmişlerdi ama hiçbirinde deanı İsabel’in boynunu kırabilecek kadar öfkesine yenik düşmüş olarak görmemişti. Fazlasıyla acımasızdı ve şuan dediğini yapabileceğini biliyordu. Dean bunu her geçen saniye İsabel’in boynunu daha sıkı sıkarak gösteriyordu. Artık nefes alamıyordu ve canı oldukça acıyordu. Dean’ın elinden kurtulmayı denemişti ama yapamamıştı. Gözleri eski maviliğine geri döndükten sonra dean’a bakarak tamam anlamında başını salladı. Dean isabel’in tamam demesiyle birlikte onu bırakmıştı. Her ne kadar vampir olsa da bir anda öksürmeye başlamıştı. Dean’a hiç bu kadar hazırlıksız yakalandığını hatırlamıyordu. Daha tam olarak kendine gelemeden kuzeni kolundan tutarak onu çekiştirmeye başlamıştı. Gerçekten onu neyin bu kadar çıldırtarak kötü yaptığını merak etmeye başlamıştı. İsabel’e ve onun dean’a göre o anlamsız oyunlarına o kadar alışıktı ki… Üstelik İsabel’in varlığı onu ne kadar sinir etse de yaşadığı şokta bir o kadar eğlendirmeliydi. Ama bu bile onun gözlerinin koyu kızıldan normale dönmesini sağlamamıştı. İsabel’i kelime oyunlarıyla çıldırtıyordu ama eğlenmiyordu… Bu tuhaftı … Bu gerçekten tuhaftı… Dean İsabel’i çıldırtıyordu ama eğlenmiyordu.

En yakın arkadaşını görmüştü ama içten bir şekilde ona bir kez bile gülümsememişti. Ona iltifat ederken bile o kadar soğuk ve ruhsuzdu ki… Dean’ın iğnelemelerine karşı sessiz kalmış ve ona sinirle bakarak tamam anlamında kafasını sallamıştı. Olayları kısa süre dışarıdan izlemeye karar verdi. Ve ağaca yaslanarak dean’ın biricik arkadaşı scarlett’ın yanına koşuşunu izledi. Ne kadar öfkeli olursa olsun değişmeyen bir şeydi bu her zaman ilk önce scarlett’ı düşünürdü. Ama pardon her ne kadar düşüncesi bile kötü olsa da stacy’le sevgili olmuşlardı dimi ? Belki de şuan onun yanına gidiyordu. Sevgilisi ağaca fırlatılan biri için fazla tepkisizdi. Stacy’e iyi olup olmadığını sorduğunda ses tonundaki duygusuzlukta dikkat çekiciydi. Peki neden bu kadar duygusuzdu? Kavga etmiş olabilirler miydi? Öyle olsa bile ne olmuştu da aralarında dean bu kadar sinirlenmişti? Peki scarlett… Ona ne olmuştu? Her zamanki zavallı scarlett değildi. Bir şey olmuştu belliydi ve sinirini stacy’den çıkartıyordu. Dean o kadar öfkeli olmasına rağmen hala mantıklı ve sakin olmaya çalışarak değer verdiği iki kişi arasında dengeyi sağlamaya çalışıyordu. Kabul etmeliydi işi baya zordu… Scarlett’ın ilk cümlesinden sonra aralarında geçmişte yarım kalan bir husumet olduğu anlaşılıyordu. Omuzlarını silkerek ''Ne bekliyordu ki… Stacy’den şefkat görmeyi mi? '' diye mırıldandı. Sonra Dean’a iltifatları için teşekkür ederek onu öpmüştü. Bu gün gerçekten tuhaf davranıyordu. Dean’ın sorusuna cevap vermediği düşünülünce bir şeyler olduğu kesindi. Dean’a kahramanımsın demişti. İsabel gülümseyerek ''Ya evet cinnet geçirmek üzere olan bir kahraman...'' diye mırıldandı ve onların yanına giderek dean’a '' Söylesene sen neden bu kadar sinirlisin? '' diye sordu.

Dean artık sabır denen şeyi çoktan tüketmişti. Gerçekten bir oyunu daha kaldırabilecek hali yoktu. Fakat olaylar ve etrafındaki insanlar oyun oynamakta o kadar kararlıydı ki… Dean Scarlett’ın umursamaz hal ve hareketlerini artık tepkisizce izlemekle yetiniyordu. Onu tekrar öptüğünde kısa süre scarlett’a baktı. O arada İsabel’le stacy bir şeyler konuşuyorlardı ama tüm bu olanlar onu o kadar yormuştu ki ne konuştukları umurunda değildi açıkçası scarlett’tan intikam almak dışında başka ne konuşabilirlerdi ki… O sırada uzak dur dediği halde yanlarına isabel gelmişti. Şuan onunla uğraşacak kadar bile enerjisi kalmadığını hissediyordu. Bu gün yeterince şey yaşamıştı. Daha fazlasını kaldıramazdı. İsabel’in sorduğu sorudan sonra gözlerini scarlett’a dikerek ''Biliyor musun bu kulağa oldukça tuhaf gelecek biliyorum ama bu gün seni tanıyamıyorum. Çok farklı biriymişsin gibi sanki… '' dedi. Kısa süre sessiz kaldıktan sonra ''seni gerçekten tanıyamıyorum. Buraya geldin zaten tuhaf bir edayla konuşmaya daldın ve sevgilimi… Değer verdiğim ve aşık olduğum kişiyi gözlerimin önünde ağaca fırlattın olay çıkarmamaya ve seni elimden geldiğince anlamaya çalışıyorum ama inan bana başaramıyorum. Benim en yakın arkadaşım sen… benim sevgilimi benim gözlerim önünde benim ne hissedeceğimi bile düşünmeden ağaca fırlattın sence şuan senin için ne düşünmeliyim? '' diye sordu. Daha sonra İsabel’e dönerek ''Evet sinirliyim hatta öfkeden çıldırıyorum. Sinirliyim çünkü berbat bir gün geçirdim. Her şey üst üste geldi. Daha sakinleşemeden sen geldin ve senin varlığın bile beni sinir etmeye yetiyor… Sinirliyim çünkü en yakın arkadaşım hiç olmadığı kadar garip davranıyor üstüne üstelik sevgilimi daha geldiği ilk anda ağaca fırlattı.'' dedi. Kısa süre sessiz kaldıktan sonra scarlett’tan kolunu kurtararak birkaç adım ileri gitti ve sonra arkasını dönüp scarlett’la stacy’ye bakarak '' Bu kadar yeter…'' dedi. Oldukça ciddiydi. Gözlerinde tüm bu olaylar yüzünden yorulduğunu belli eden bir kırmızılık vardı.

Scarlett ve isabel’e bakarak ''Gün içinde yeterince şey yaşadım anladınız mı beni ? Ve fazlasıyla yoruldum her ne kadar birinizin garip davranışlarını anlamaya diğerinizin sinsi oyunlarına hala katlanmaya ve aynı zamanda sakin kalmaya çalışsam da artık işe yaramıyor...'' dedi. Gözlerini stacy’e dikti. Artık gözlerinde öfkeyle beraber ona olan aşkını da görmek mümkündü. Gayet yorgun bir şekilde '' Bunun haricinde kendi hayatıma özel sorunlarımda var… Henüz çözülmeye bir adım bile yaklaşılmayan sorunlar… Karmaşık sorunlar…'' dedi. Stacy’le aralarındaki kavgayı ima ederek bunu diğer söylediklerine nazaran daha öfkesiz bir şekilde ve yorgun bir ses tonuyla söylemişti. Gözlerini isabel’e dikerek '' Yani hayatım sandığınızdan daha karmaşık ve bazılarının çeşitli oyunlarıyla bunu daha da karmaşık ve katlanılamaz hale getirmesine gerek yok'' dedi. İsabel’e söylenmiş bir laftı ama isabel’in kalın kafalı olduğunu düşününce anlamama olasılığını da işin içine katarak daha açıklayıcı konuşmaya karar verdi. Ve soğuk bir ses tonuyla öfkeli gözlerini isabel’e dikerek '' Anlamamışsındır diye söylüyorum buradaki bazıları sözcüğü tamamen seni ifade ediyor İsabel'' dedi. Scarlett’a dönerek '' İnanın oyun oynayacak halim yok ve sabrımda… Yeterince şey yaşadım ve fazlasıyla yorgunum şimdi herkes ne sorunu olduğunu söyleyebilir mi? Senden başlayalım scarlett… Üzerindeki kıyafet güzel ama kesinlikle senin tarzın değil sen daha sade ve daha koyu kıyafetler seçersin ve sevgilimi gelir gelmez asla ağaca fırlatmazsın çünkü ikizini önemsemesen de beni önemsediğin için böyle bir girişimde bulunmazsın bu gece neyin var senin ? Gerçekten ne oldu da bu hale geldin? ''Dedi. Daha sonra gözlerini isabel’e dikerek ''Ve sen küçük fare benimle ve stacy’le olan ilişkimizle sorunun ne ? Neden ilişkimizi kabullenmekte bu kadar zorlanıyorsun?'' dedi. Gözleri stacy’e kaydı onunla konuşacakları çok şey vardı ama kesinlikle bu akşam uygun bir akşam değili. Gözlerinde ona olan öfkesi git gide yok olurken aşkı ön plana daha fazla çıkmaya başlamıştı. Derin bir nefes aldı ve '' Seninle konuşacak çok şeyimiz var stacy ama bu akşam değil ikimizde bir gün için yeterince şey yaşadık ve ben fazlasıyla yoruldum. Konuşmamız gereken konuları en yakın zamanda konuşucağız'' dedi.

Dean sonunda tüm bu olanları daha fazla kaldıramayarak isyan etmişti. Anlaşılan Sinirleri daha fazla dayanamamıştı. Aslında bu kadar dayanabildiğine bile şaşıyordu. Gözleri koyu kızılken bu kadar mantıklı olmasına… Zaten bu şuan görüldüğü üzere çok sürmemişti. Scarlett’ı sorguladıktan sonra İsabel’e gelmişti sıra ona küçük fare dediğine inanamıyordu. Ona şuan karşı çıkabilirdi ama dean fazlasıyla sinirlenmişti. Bunu az önce Scarlett’la kavga etmeye kalktığında öğrenmişti. Şimdi olay çıkarması dean’ın her zamankinden daha fazla tepki göstermesine neden olacaktı. Bu da şuan isteyeceği son şeydi. Dersini almıştı. Dean’ın gözleri koyu kırmızıyken onu sinir etmek göz göre göre uçurumdan atlamakla aynı şeydi. İki türlü de ölümünüz kesindi. Scarlett çok geçmeden görünen en mantıklı şeyi yaparak ona cevap ciddi ve sakin bir şekilde cevap vermiş ve çekip gitmişti. Dean’sa şimdi tüm dikkatini İsabel’e vermiş ondan bir cevap bekliyordu. İsabel omuzlarını silkerek İsteksizce '' Senden nefret ediyorum bu yetmez mi? '' dedi. Dean büyük bir sinirle ona bakınca ''Ah tamam tamam gidiyorum çok sıkıcısın bu gün seninle uğraşmak hiçte eğlenceli gelmiyor bu akşam…'' dedi. Kısa süre stacy’e baktıktan sonra ''Neyse sanırım bende gitsem iyi olacak sonra görüşürüz stacy ve seninle de dean tabi daha sakin olduğun bir zamanda '' dedi. Ve Dean’ı yanağından öptükten sonra ona göz kırptı ve yanlarından ayrıldı. Biraz etrafı dolaşmak iyi gelecekti özellikle dean’ın onu boğazlamasından sonra... Tüm gece olanları da düşünmek için bol bol zamanı vardı hem diğmi?

Dean scarlett’tan bir cevap bekliyordu. Gerçekten önemli bir şey olduysa bunu öğrenmek istiyordu. Belki ona olanları öğrendikten sonra daha anlayışlı davranabilirdi ya da en azından onun yaptıklarının nedenini bildiğinden kendini onun yaptıklarına tepkisiz kalmaya zorlayabilirdi. Tabi şuan bunların hiçbirinin işe yarayacağını düşünmüyordu ama yine de tüm bu olanların nedenini bilmek istiyordu. Daha fazla oyun oynayacak sabrının da gücünün de kalmadığını anlatabilmiş olacaktı ki scarlett tuhaf tavırlarını bir kenara bırakarak dean’ın sorusuna yanıt vermişti. Dean scarlett’ın İlk cümlesinden sonra evet anlamında başını salladı. Olan biteni baş başa kaldıklarında anlatmak istediğini gayet iyi biliyordu. İsabel’le stacy önünde onu bu hale getiren şeyin ne olduğunu anlatması demek yaşarken her gün cehennem azabı çekmeyi kabul etmek gibi bir şeydi. Her ne kadar onu bu hale getiren şeyin ne olduğunu bilmese de en azından böyle davranmasının bir nedeninin olduğunu bilmek onu rahatlatmıştı. Scarlett kısa süre sonra eğlenmek istediğini söyleyerek çekip gitmişti. Dean’sa sadece scarlett’ın gidişini izlemekle yetinmişti. Hiçbir şey söylememişti… Scarlett’ın gittiğine tuhaftı ama ilk defa bu kadar sevinmişti. Aslında tam olarak sevindiği söylenemezdi. Sadece olayların daha da büyümeyeceğini düşünerek rahatlamıştı. Sanırım bu akşamki tiyatro gösterisi az önce bitmişti. Sonra aklına İsabel’in hala orda olduğu geldi. Belki de biraz erken konuşmuştu. Tamam kabul ediyordu fazlasıyla erken konuşmuştu. Çünkü biliyordu. İsabel gitmeden perde asla kapanmazdı. O her zaman tiyatronun baş yıldızıydı bunu nasıl unutmuştu. Gözlerini İsabel’e dikti. Dean’ın sorduğu soruya hala yanıt vermemişti. Gözlerini isabel’in gözlerine dikerek evet konuş bakalım dercesine bakmaya başladı. İsabel çok geçmeden konuşmaya başlamıştı. Söylediği ilk cümleyle birlikte isabel’e soğukça gülümsedi. Bu yeni bir haber sayılmazdı. İsabel’in dean’dan ve dean’ında İsabel’den nefret ettiğini ailedeki herkes biliyordu. Bu gerçeği her fırsatta da dile getiriyorlardı zaten… Büyük bir sinirle ona baktı. İsabel çok geçmeden istediği şeyi söylemişti. Oda zaten bunu istiyordu. Buradan bir an önce çekip gitmesini istiyordu. Şuan tek istediği şey biraz sessizlik ve yalnız kalmaktı. İsabel’in onu yanağından öpmesiyle ona onu öldürecekmiş gibi baksa da o gider gitmez çok geçmeden yorgun dean ortaya çıkmıştı. Gözlerindeki öfke neredeyse tamamen kaybolmuştu. Gözlerini stacy’e dikti. Sonunda yalnız kalmışlardı. İstediği yalnızlığı değil ama sessizliği yakalamıştı.

Ortalığı deyim yerindeyse ölüm sessizliği kaplamıştı. İkisinden de çıt çıkmıyordu. Stacy’e çoğunlukla aşkla ve birazda olsa öfkeyle bakıyordu. Kısa süren sessizlikten sonra Stacy ona doğru yaklaşarak konuşmaya başlamıştı. Tüm dikkatini ona vererek söyleyeceklerini dinlemeye başladı. Stacy cümlesini bile tamamlayamadan ağlamaya başlamıştı. Dean’ın biraz’da olsa öfkeli bakan gözleri eski maviliğine dönmüştü bir anda artık gözleri öfkeli bakmıyordu. Aşk dolu ve üzgün bakıyordu. Onu üzgün görmeye dayanamıyordu. Ne kadar ona kızgın olursa olsun ağlamasını görmek onu mahvediyordu. O hayatında en az scarlett kadar değer verdiği ikinci kızdı aynı zamanda da aşık olduğu tek kızdı. Henüz çözmeye bir adım bile yaklaşamadıkları bir sürü sorunları vardı ama bunu ne kadar zor olursa olsun çözeceklerine inanıyordu. Biliyordu onu bu kadar çabuk affetmemeliydi ama elinden başka türlüsü gelmiyordu. Onun üzüldüğünü ve ağladığını görmektense cezasını kısa tutmayı her zaman tercih edeceği bir gerçekti. Bu huyunu sevmiyordu ama değer verdiği kişilerin üzülmesine dayanamıyordu özlelliklede aşık olduğu kızın… Onun üzülmesine dayanamıyordu ama bu daha sonraki zamanlarda hatasını anlamasını sağlamayacağı anlamına da gelmiyordu tabi. Gözlerini Stacy’den ayırmayarak onun söylediklerini dinlemeye devam etti. Son söylediklerinden sonra kısa süre sessiz kaldı ve stacy’i kendine çekip sarılarak ''Hey sadece çözmekte zorlandığımız sorunlarımız var hepsi bu ama bu bu sorunları asla çözemeyeceğimiz anlamına gelmiyor '' dedikten sonra gözlerini Stacy’e dikerek ''Evet bazen beni gerçekten çıldırtıyorsun ama bu senin yanındayken mutlu olmadığımı göstermez. Seni seviyorum ve senin yanında kendimi çok mutlu hissediyorum ama kabul ediyorum bazen beni gerçekten çıldırtıyorsun... '' dedi. Bir süre sessiz kaldıktan sonra ''Şey… İsabel gibi birinin hayatımda olmasına alıştığıma göre aşık olduğum tek kişinin beni ara sıra çıldırtmalarına da alışabilirim sanırım'' dedi gülümseyerek ve stacy’i öptü. Daha sonra geri çekilerek ''Ve bu arada ağlamak sana yakışmıyor ağlayınca gerçekten çok çirkin oluyorsun '' dedi. Bu sözlerinden sonra omzuna atılabilecek ufak bir yumruğu göze alarak…

Dean gözlerini stacy’nin gözlerinden bir an olsun ayırmıyordu. Önlerinde düşündüğünden daha fazla engel vardı biliyordu. Ama bunları aşabileceklerini düşünüyordu en azından öyle umuyordu. Stacy’i seviyordu ve stacy de dean’ı… Birbirlerini sevmeleri bile tüm engelleri aşmaları için gerekli en önemli nedendi diğmi? Onun gülümseyişini görmek harika bir şeydi. Derin bir nefes aldı ve stacy’nin eski sinsi gülümsemesiyle ona cevap verişini sessizce izledi. İtiraf etmek acı veriyordu ama onun bu sinsi gülüşünü seviyordu. Mutlu olduğunu görmek onu mutlu ediyordu her ne kadar aşık olduğu kişi İnsanların canına okuyarak mutlu olabildiğini bilse de… Her ne kadar onun uğraştığı zavallılar için üzülse de… Gözlerini stacy’nin gözlerinden bir an olsun ayırmayarak hafifçe gülümsedi. Daha sonra stacy’nin onu kolundan sıkıca tutmasıyla kendini serbest bıraktı. Ona karşı çıkmayacaktı. Yada yaptıklarını engellemeye çalışmayacaktı kararlıydı. Stacy’nin demek ben çirkin oluyorum öylemi diye soruşunu hatırlayarak gülümsedi. Ağlamak ona yakışmıyordu ama kesinlikle ağlayınca bile dean’ı büyüleyen güzelliğinden bir nebze bile kaybetmiyordu. Hayır kesinlikle ağlarken çirkin gözükmüyordu ama genelde ağlayınca çok çirkin oluyorsun kelimesi her zaman konuyu dağıtmada işe yarardı. Stacy’nin yüzündeki sinsi gülümsemeden dean’ın amacına ulaştığını anlamak oldukça kolaydı. İkiziyle çoğunlukla birbirinden farklıydılar ama ortak bir yanlarının olmadığı da söylenemezdi. İkisinin de dikkatlerini dağıtmak kolay oluyordu. Onları eski haline döndürmek için biraz uğraşması gerekiyordu ama sonuçta scarlett o sevimli haline stacy’se o sinsi ama neşeli haline geri dönüyordu.

Sonunda onları mutlu göreceği sürece de ne kadar süre uğraştığının bir önemi yoktu. Dean stacy’nin sayesinde canı acımadan yere düşerken sonunda etrafta kimsenin olmamayışıyla meydana gelen sessizlik, tüm ışıldısıyla parlayan yıldızlar ve onlara eşlik eden ayla birlikte ona her zaman huzur veren göl kenarında olmanın ve sevgilisiyle aralarındaki sorunu henüz çözememiş olsalar da ateş kes ilan etmenin verdiği mutlulukla kısa süre gülümsedi. Etrafı yine sessizlik kaplamıştı ama isabel varken oluşan sessizliğin tersine bu sessizlik huzur vericiydi. Stacy’nin son sorusu üzerine ona bakarak gülümsedi. Yattığı yerden doğrularak stacy’i kendine çekerek sarıldı ve genel olarak scarlett’la konuşurken kullandığı yorgun ama dinlendirici ses tonuyla ukala bir şekilde gülümseyerek '' hım… düşünmeliyim… '' dedi . Daha sonra stacy’nin gözlerinin içine baktı ve gülümseyerek ''Tabi ki hayır… Ben seni her halinle seviyorum…'' dedi. Kısa süre sessiz kaldıktan sonra '' Ama sen yinede ben seni her halinle seviyorum diye yanımda birilerine işkence etme… '' diye uyardı. Aklına birden şu aile arasında verilecek olan parti gelmişti. En son ona sinirle istediğinle git umurumda değil demişti diğmi? bunu hemen düzeltmeliydi. Gözlerini göle dikerek ''Bu arada… Şu parti meselesi her ne kadar partiye o anlık sinirle istediğin kişiyle gidebileceğini söylesem de aslında ciddi diğildim. Partiye benden başka biriyle gidecek olursan emin ol asla çözemeyeceğimiz büyük sorunlarımız ortaya çıkar… Yani boşuna kavalye aramana gerek yok partiye geliyorum.'' Dedi. Gözlerini stacy’e dikerek '' Evet partiye gelmek istemiyorum ama partide sana başka birinin eşlik edeceği fikrinden hoşlanmıyorum. Bu yüzden geliyorum. '' dedi. Ve kısa süre sessiz kaldıktan sonra gözlerini göle dikerek '' Ve lütfen bu akşam scarlett’ın giydiği tarzda bir elbise tercih etme… ''dedi.